The Blues Overdrive - Clinch

 

 

http://wp.bluesoverdrive.dk/

 

https://da-dk.facebook.com/bluesoverdrive

 

 

We krijgen niet zo dikwijls een cd binnen van een Deense band. Nu was het weer zover met 'Clinch' van The Blues Overdrive. Het album is onlangs op de Europese Blues Awards verkozen tot beste album van 2015. The Blues Overdrive is een professionele bluesband, die in 2001 werd opgericht. In 2003 kreeg de band een eerste erkenning door de prestigieuze jubileum competitie te winnen in het mekka van de Deense blues, namelijk de Mojo Blues Bar in Copenhagen. Het zou toch nog een tijd duren eer de jongens de studio in gingen om hun debuut album te maken. In 2012 was het eindelijk zover. Het titelloze album 'The Blues Overdrive' kreeg overal positieve reacties en het werd door het Duitse magazine Wasser Prawda zelfs verkozen tot beste debuut album van dat jaar. In het najaar van 2015 verscheen dan de opvolger 'Clinch' en dat album gaan we hier bespreken. Wie zijn The Blues Overdrive eigenlijk? De band bestaat uit vier mannen: Bassist Thomas Birck, drummer Lars Heiberg, gitarist Andreas Andersen en uit zanger, gitarist Martin Olsen. 'Clinch' bevat tien originele songs die op één na allemaal door Martin Olsen geschreven zijn. Het album is opgenomen in de Cherry Recording Studios in Copenhagen. Er spelen op 'Clinch' twee gast muzikanten mee, namelijk Duke Robillard op gitaar in 'Three Time Lover'

en 'Daughter Of The Devil' en Joel Paterson op Lapsteel in 'Cherry'. The Blues Overdrive staat in Scandinavië bekend als een echte live band en het viertal speelde er dan ook al bijna op alle grote festivals, zoals het Skanderborg Festival, Copenhagen Jazz Festival, Copenhagen Blues Festival en ze waren ook al te gast in Duitsland, Polen en Duitsland. 

 

 

Het album 'Clinch' begint uitstekend met 'Pistol Blues'. Het is een mengeling van Chicago blues met hypnotische Delta grooves. Ook de mysterieuze stem van Martin Olsen past perfect in het nummer. Drummer Lars Heiberg en bassist Thomas Birck zorgen voor de uitstekende groove. 'Pistol Blues' heeft tevens een mooi swampy sound.  Het ritme gaat omhoog in 'Rolling Thunder', dat met een mooie drum intro begint. Het is net of het nummer ingehouden wordt en dat de rock'n roll die in de song zit niet volledig vrij gegeven mag worden. In 'Three Time Lover' krijgen The Blues Overdrive hulp van Duke Robillard. Duke is toch niet de eerste de beste en het harmonieuze gitaarwerk van Martin, Duke en Andreas in deze Chicago shuffle is dan ook meer dan de moeite waard om te beluisteren. In 'Woman In Love' herkennen we weer die hypnotiserende sound. De gitaar klinkt weer heerlijk en de muziek doet me aan JJ Cale denken. 'Daughter Of The Devil' is samen met de opener 'Pistol Blues' mijn favoriete nummer op het album. Het is ook de enige cover op 'Clinch' en werd geschreven door John Nemeth. The Blues Overdrive hebben samen met Duke Robillard, die hier zijn tweede en laatste bijdrage aan het album levert, hun persoonlijke stempel op het nummer gedrukt. De ritmesectie is werkelijk briljant in het creëren van dit soort grooves. We horen in deze cover heel goed de muzikale invloeden van The Doors , de band rond legende Jim Morrison. 

 

 

Het samenspel tussen de twee gitaren van Martin en Andreas is prachtig in 'Jealous', maar het nummer zelf kan me weinig bekoren. De band zit hier duidelijk in een dipje, want ook 'Cherry' laat geen beste indruk na. Spijtig voor de tweede gast muzikant Joel Paterson die toch mooi werk aflevert op de Lapsteel gitaar. Gelukkig herpakken de vier jongens zich en laten ze horen dat ze nog heel wat in hun mars hebben. Het zeer mooi opgebouwde 'Lay Your Bourbon Down' duurt meer dan zes minuten en is een mix van psychedelische bluesrock en het geluid van The Doors. Men kan de The Blues Overdrive niet verwijten dat ze een sound kopiëren. Ze mixen verschillende sounds door elkaar en maken daar dan hun eigen sound van, die ze dan ook nog op allerlei verschillende manieren invullen. Er zit Chicago Blues in, maar ook psychedelische rock, swampblues, hypnotiserende Delta grooves en soms zelfs wat funk en soul. Die mix van funk en soul herkennen we in het vlotte 'Living Here Without You'. Met de trage afsluiter 'Aurora' keert The Blues Overdrive terug naar de traditionele blues.  'Clinch' is een gevarieerd album geworden, dat zeer sterk opent, maar dat half weg wat verwatert. Gelukkig herpakken de jongens zich even later. Dat ‘Clinch’ in onze contreien tot beste album van 2015 zal verkozen worden is nog afwachten, maar één ding is zeker en dat is dat Martin, Andreas, Thomas en Lars met ‘Clinch’ een waardige opvolger gemaakt hebben van hun succesrijke titelloze debuut cd.

 

Walter Vanheuckelom

 

Martin Olsen (vocals, guitars)

Andreas Andersen (guitars)

Thomas Birck (bass, Resonator)

Lars Heiberg (drums, percussion)

With:

Duke Robillard (guitar - #3,5)

Joel Paterson (lap steel - #7)

 

Tracklist:

 1. Pistol Blues

 2. Rolling Thunder

 3. Three Time Lover (with Duke Robillard)

 4. Woman of Love (J.J. Cale)

 5. Daughter of the Devil

 6. Jealous

 7. Cherry

 8. Lay Your Burdon Down

 9. Living Here Without You

 10. Aurora