THE BLUE CHEVYS - THE NIGHT CALLS + concertdata

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In 1989 werkten op een lokale middelbare school in Haacht de broers Frederic & Philippe Martello samen met Kris Bries om The Blue Chevy's een vliegende start te geven. Zoals weerspiegeld in de naam van de band, toont het hun aanvankelijke voorliefde voor vintage rock & roll en neo-rockabilly. Terwijl andere leden aansloten en weer vertrokken, was het duidelijk dat het geluid en de richting van de band werd bepaald door het Martello-Bries trio. Ze kregen al snel wat lokale erkenning van lokale podia en begonnen met het opbouwen van hun live repertoire. Met de mogelijkheid om te spelen op het erkende Swing Blues Festival in Wespelaar, raakten ze terwijl ze het podium deelden met The Fabulous Thunderbirds, Paul Lamb en Mike Morgan geïnspireerd door de Texas Shuffle en Jump blues. Een verandering van richting, omdat ze deze stijlen begonnen te integreren in hun bestaande set. Het bleek een geslaagde cocktail want ze werden in de jaren daarna voor bijna elk festival of locatie in België en Nederland geboekt. In 2003 kregen ze de kans om samen te werken met Filip Casteels. Onder zijn vleugels brachten The Blue Chevys hun eerste album 'Motel Birdcage' uit. Het rauwe enthousiasme en frisse geluid op dat album werd goed ontvangen en leidde tot enkele indrukwekkende optredens op de grootste Bluesfestivals in België en Nederland. Vier jaar later verscheen de opvolger 'Moving On'. Omdat de muziek op 'Moving On' verder weg was van Rock & Roll, besloten ze de naam van de band te veranderen in Poplawsky. Een gewaagde keuze, maar het stelde hen in staat om een breder publiek aan te spreken zonder het contact met hun trouwe fans te verliezen. In 2012 werd terug gekozen voor de naam The Blue Chevys en keerde de band terug naar hun roots. In 2015 verscheen de EP 'Turn It Back' en in 2019 het complicatiealbum 'Twice Fifteen', dat verscheen om hun dertigjarig jubileum te vieren. Op 15 oktober 2021 verscheen de single 'Willow Tree' als voorloper van het album 'Night Calls' dat hier nu voor mij ligt. Er staan tien originele, door Frederic Martello en Kris Bries geschreven songs op het album.

 

 

 

 

 

 

Het album opent met de aantrekkelijke en energieke titeltrack 'The Night Calls', waarin The Blue Chevys hun naam om verscheidene roots genres te mengen alle eer aan doen. Drummer Philippe Martello en basgitarist Jean-Luc Cremens zorgen voor een uitstekende groove en Kris Bries en Frederic Martello kruiden het nummer met knap solowerk op de mondharmonica en de gitaar. Het ritme vertraagt een beetje voor het al eerder op single verschenen 'Willow Tree'. Kris Bries zingt het nummer met veel passie en overtuiging en instrumentaal steekt 'Willow Tree' weer erg goed in elkaar. Gitaristen Frederic Martello en Sven Smekens vullen elkaar goed aan en leveren weer prachtig snarenwerk af en de tweekoppige blazerssectie, met saxofonist Koen Desloovere en trompettist Kim Vandeweyer, blazen op het juiste moment nog wat power in het nummer. Kris Bries heeft niet alleen een goede stem, hij kan ook een stukje mondharmonica spelen en dat bewijst hij nogmaals met een mooie gruizige solo in 'Willow Tree'. The Blue Chevys blijven op hun hoge niveau verder gaan met 'Fun No More'. De ritmesectie, met drummer Philippe Martello en basgitarist Jean-Luc Cremens leveren weer een perfecte groove af. Een bijtende solo van gitarist Frederico Martello en een uitstekende solo op de trompet van Kim Vandeweyer zorgen voor de instrumentale hoogstandjes. Naar het einde toe roept een huilende Kris Bries nog herinneringen op aan blueslegende Howlin' Wolf. Heel knap nummer.

 

 

 

 

 

 

The Blues Chevys duwen het gaspedaal verder in voor het swingende 'Thin Line', een aantrekkelijk nummer met een vintage sound, die ons meeneemt naar de jaren vijftig en zestig van vorige eeuw. Jean-Luc Cremens schittert met een knap lopende baslijn en ook Frederic Martello laat weer horen dat hij mooie dingen uit zijn sixstring kan toveren. Kris Bries blaast en zuigt zijn longen uit het lijf tijdens zijn mondharmonica solo. Een hoofdrol is weggelegd voor toetsenist Jan Ursi die met een Jerry Lee Lewis achtige solo de show steelt. Met een knappe drumbeat zorgt Philippe Martello voor een heerlijke groove in de melodieuze en meeslepende ballade 'Got that Feeling'. Het heeft dansbaar Latijns ritme. Er zit de nodige twang op de prachtige gitaarklanken van Frederick Martello, die nogmaals zijn klasse op de gitaar etaleert. Die twang blijft ook aanwezig in het melodieuze 'Leaving'. Kris zingt het nummer weer op een prachtige wijze. Het radiovriendelijke 'Lonely People' is één van de hoogtepunten op het album. Het heeft een heerlijke groove, prachtig gitaarwerk en een sterk refrein. 'Pick You Up' baadt in een trieste sfeer, maar in de woorden van Kris klinkt ook veel hoop. Kim Vandeweyer versterkt de trieste sfeer nog op de trompet en het gitaarwerk van gitarist Frederic Martello en Lapsteel gitarist Dirk Lekenne zijn een lust voor het oor. 

 

 

 

 

 

 

De intro van 'Never Gone' roept herinneringen op aan 'Honky Tonk Woman' van The Rolling Stones. Het begint ook met ritmisch geklop op de koebel en ook de gitaar riff toont gelijkenissen, als is het tempo hier wel iets sneller. De geest van The Rolling Stones blijft ook in het verdere vervolg van 'Never Gone' aanwezig. Met het lekker groovende 'Cool Me Off' wordt het album afgesloten. Op Swing Wespelaar 2021 verraste de band mij in positieve zin. In mijn festival recensie schreef ik toen: The Blue Chevys mogen terugblikken op een spetterend concert en dat was ook de mening van het enthousiaste publiek, want het bedankte de band met een fel en langdurig applaus. Ook over hun nieuwe album 'The Night Calls' ben ik laaiend enthousiast, want dit is meer dan een uitstekend album. Voor mij is het zeker het beste album dat de band tot nu toe al gemaakt heeft. We kunnen 'The Night Calls' misschien wel zien als een nieuwe start voor The Blue Chevys. Ik wens de heren alvast veel succes toe. Wie The Blue Chevys live wil zien kan dat op 26 maart op het Hageland Blues Festival in Glabbeek, op 2 april in Café 't Deurp in Werchter, op 30 april in Wijnegem Zapt in Wijnegem en op 2 juli op Hookrock in Diepenbeek. (9/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

Kris Bries: Zang & harp

Frederic Martello: Leadgitaar & achtergrondzang

Philippe Martello: Drums en percussie

Jean-Luc Cremens: Basgitaar

Sven Smekens: Ritmegitaar

Kim Vandeweyer: Trompet en trombone

Koen Desloovere: Saxofoon

Gasten

Jan Ursi : Keyboards

Dirk Lekenne: Lapsteel gitaar

 

 

 

01 The Night Calls

02 Willow Tree

03 Fun No More

04 Thin Line

05 Got That Feeling

06 Leaving

07 Lonely People

08 Pick You Up

09 Never Gone

10 Cool Me Off