BLACK STONE CHERRY - BLACK TO BLUES II

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Black Stone Cherry is een Amerikaanse hard rock band, opgericht in 2001 in Edmonton, Kentucky. Het vriendenclubje met zanger/gitarist Chris Robertson, ritme gitarist Ben Wells, bassist Jon Lawhon en drummer John Fred Young was een instant hit op de plaatselijke rockscène en dat was ook de grote platenlabels opgevallen. Hun zelfgetitelde debuut album lag in 2006 in de winkelrekken en sindsdien ging het altijd in stijgende lijn. 'Magic Mountain' is zonder twijfel hun beste cd tot nu toe. De compromisloze vette hardrock van Black Stone Cherry is gekruid met Southern rock invloeden en op 'Magic Moutain' klonk het resultaat wat harder dan op hun vroegere werk. Wie van rechttoe rechtaan hardrock houdt is bij Black Stone Cherry aan het juiste adres. Tot 2015 was de band onder dak bij Roadrunner Records, daarna tekenden ze een contract bij Mascot Label Group, waar in 2016 het album 'Kentucky' verscheen. Black Stone Cherry was al een paar keer te gast op het Graspop Festival in Dessel. Op 29 september 2017 bracht Black Stone Cherry de bluesrock EP 'Black To Blues' uit. De EP was een eerbetoon aan Howlin' Wolf, Muddy Waters, Freddie King, Albert King en vooral aan Willie Dixon. Maar liefst drie van de zes songs op deze 'Black To Blues' zijn geschreven door Willie Dixon. Na deze succesvolle EP bracht Black Stone Cherry in 2018 het studioalbum 'Family Tree' uit. De band tourde vervolgens intensief door Europa, inclusief een UK Arena Tour met Monster Truck, plus optredens op Graspop, Rock am Ring en Wacken Open Air. Ook tourden ze door de VS met ondermeer Lynyrd Skynyrd en Gov’t Mule. Op 18 oktober verschijnt 'Back To Blues II', met daarop zes songs die een eerbetoon zijn aan Freddie King, Robert Johnson, Otis Rush, Howlin’ Wolf, Elmore James en Son House.

 

 

 

 

 

 

De EP opent met 'Big Legged Woman' van Freddie King. Black Stone Cherry maakt van dit ontelbaar keren gecoverde nummer een rauwe en geweldig mooie versie. De krachtige rauwe stem van Chris Robertson is gemaakt om dit soort songs te zingen. Ben Wells strooit het gehele nummer kwistig rond met vlijmscherpe riffs en met een zinderende snarensolo zet hij de kroon op zijn uitstekende instrumentale prestatie. Kevin McKendree drukt met knap en frivool toetsenwerk meteen zijn stempel op 'Big Legged Woman'. Zeer geslaagde versie. Ook de zwaar huilende elektrische versie van 'Me & The Devil Blues' valt in niets nog te vergelijken met de originele versie van Robert Johnson en zijn akoestische gitaar. Het nummer heeft dankzij de diepe baslijn van bassist Jon Lawhon en het energieke slagwerk van drummer John Fred Young een heerlijke heavy rock groove. Gitarist Ben Wells weet die sound te kruiden met Wah Wah gestuurde riffs en een Wah Wah gestuurde snarensolo. Ook hier weer is McKendree opvallend aanwezig met zijn knap toetsenwerk en bewijst hij een aanwinst te zijn op dit album. De blazers en de soulvibe zijn uit de originele versie van 'All Your Love (I Miss Loving)' van Otis Rush verdwenen. Black Stone Cherry heeft wel het zwoele Latijns rumba ritme behouden, maar geeft het nummer een gezonde dosis rock mee. Halfweg verandert dat ritme wel in een swingende shuffle groove om even later terug te keren naar de oorspronkelijke groove en ritme.

 

 

 

 

 

 

 

De wilde en heel rauwe versie van Howlin' Wolf zijn 'Down In The Bottom' is misschien wel het beste nummer op het album. Drummer John Fred Young en bassist Jon Lawhon zorgen voor een stomende rockgroove, waarop gitarist Ben Wells geweldig uithaalt met verschroeiende en splijtende gitaar riffs en waarin Kendrik McKendree nogmaals zijn klasse toont door zijn wervelende Hammond klanken heerlijk in de sound te weven. 'Down In The Bottom' is in de versie van Black Stone Cherry een stomend en zinderend nummer. De klassieker 'Early In The Morning' is één van de bekendste nummers van blues legende Elmore James. Ook hier slaagt Black Stone Cherry er met glans in om hun stempel te drukken en er een rauwe stomende bluesrocker van te maken. Even voorbij halfweg verandert het nummer in een rauwe shuffle, dat dichter bij het origineel leunt. Het bijbehorende slide werk van Ben Wells is van uitstekende kwaliteit. De Delta blues klassieker 'Death Letter Blues' van Son House is de laatste song die de Amerikaanse band op deze EP bewerkt heeft. Black Stone Cherry heeft er een stompende en stomende midtempo bluesrocker van gemaakt. De vlijmscherpe snaren riffs van Ben Wells gaan door merg en been. De gruizige mondharmonica solo en het frivole toetsenwerk geven het nummer nog een extra touch. Chris Robertson levert op elk van de zes nummers een prachtige en overtuigende vocale prestatie. Hoewel er geen nieuwe nummers op deze EP staan is 'Back To Blues II' toch een aanrader. Het is bijna niet te geloven welke gedaanteverwisseling de oude blues klassiekers ondergaan hebben. Voor mij mag er gerust een 'Back To Blues III' volgen, ik kijk er zelfs naar uit. (8,5/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

1. Big Legged Woman (Freddie King)

2. Me & The Devil Blues (Robert Johnson)

3. All Your Love (I Miss Loving) (Otis Rush)

4. Down In The Bottom (Howlin’ Wolf)

5. Early One Morning (Elmore James)

6. Death Letter Blues (Son House)

 

 

Chris Robertson - Zang en gitaar

Ben Wells - Gitaar

Jon Lawhon - Bas

John Fred Young - Drums