BILLY THOMPSON – BT

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Billy Thompson werd geboren in Fayetteville, NC, maar woont momenteel in Berkeley Springs, WV. Als zoon van een militair heeft Billy bijna overal in de USA gewoond. In zijn late tienerjaren begon hij muziek te spelen en hij luisterde daarvoor voornamelijk naar Eric Clapton, Jimi Hendrix, Fleetwood Mac, John Mayall en The Allman Brothers. Onder invloed van Larry 'Arkansas' Davis met wie Billy Thompson tourde, leerde hij zijn eigen blues muziek schrijven. Billy speelde met legendes zoals Little Milton, Albert King, Earl King en Art Neville, terwijl ze openden voor onder andere Robert Cray, B.B. King, Sonny Landreth, The Neville Brothers en Joe Cocker, om er maar een paar te noemen. In 1994 verscheen zijn debuutalbum 'Coat of Many Colors', maar het grotere succes kwam pas in 2011 toen zijn vijfde album 'A Better Man' verscheen. Producer van dat album was de Grammy Award winnaar Tony Braunagel, die dankzij zijn contacten zorgde voor uitstekende muzikanten. Mike Finnigan, Johnny Lee Schell, Lenny Castro zijn een paar grote namen die aan 'A Better Man' meewerkten. Het album kreeg overal lovende kritieken en het werd door Blues Blast Magazine genomineerd als beste album van het jaar. Op zijn achtste album 'BT', dat op twaalf januari van dit jaar verscheen, toont Billy Thompson alle originele muzikale invloeden die hem gemaakt hebben tot de muzikant die hij nu is. Het album bevat twaalf songs en het werd in zeven verschillende studio bezettingen opgenomen. Billy schreef vier songs voor het album en voor zes andere schreef hij de muziek en zijn partner Kristen Trump de tekst.

 

 

 

 

 

 

Het album 'BT' van Billy Thompson opent met de aanstekelige funky blues song 'Burn It Down, Bernadette', waarvan Billy de muziek schreef en zijn partner Kirsten Trump de tekst. Bassist Daryl Johnson en drummer Eric Selby zorgen voor de funky groove en Billy Thompson bekoort met knap en vet slide werk. Vocaal wordt Billy bijgestaan door Xzantiny Grant en ook toetsenist Michael Leroy Reed is uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig, hij tilt het nummer omhoog met wervelend en funky toetsenwerk. Knappe opener. Daarna wordt het gaspedaal fors ingeduwd voor de swingende blues shuffle 'Phoine', met een weergaloze Mike Finnigan op het Hammond. Hij bepaalt de sound in deze song en geeft de gepaste ruimte aan Billy Thompson, die op zijn beurt kan uithalen met spetterende en verschroeiende gitaar riffs. Ook in het uitmuntende 'Black Rain' laat Billy Thompson horen dat hij een begenadigd gitarist is. Naast begeesterend snarenwerk neemt Billy ook nog de bluesharp voor zijn rekening en ook op dit kleine blaasinstrument weet Billy te bekoren. Het volgende pareltje is 'Silent Warrior', dat begint als een beklijvende slowblues, maar het krijgt na één minuut dankzij bassist Rob Cowart en drummer Eric Selby een knappe tempo versnelling zodat het een vloeiende soulvolle rhythm & blues song wordt. Frontman Billy wisselt het vingerwerk af met de bottleneck en drukt daarmee weer zijn stempel op het nummer. Billy Thompson slaagt er moeiteloos in om het hoge niveau aan te houden met de rauwe, swingende blues shuffle 'Mud Island Woman'. Drummer Eric Selby en bassiste Michelle Lucas zorgen voor de stuwende groove en Billy schittert weer met gruizig blaas en zuigwerk op de mondharmonica, ook zijn gitaarwerk is weer erg genietbaar. Billy weet dit verhaal over een goochelende vrouw en een dreigende overstroming van de Mississippi rivier erg overtuigend te brengen met zijn soulvolle stem. Hammondspeler Mike Finnigan is de bepalende muzikant in de ballade 'Stranger'. Hij weet deze song op een geweldige wijze te dragen en daar bovenop ook nog te imponeren op het moment dat hij zijn solo brengt. Samen met Billy zijn gaaf snarenwerk plaatsen deze twee uitmuntende muzikanten de kers op de taart in dit nummer.

 

 

 

 

 

 

 

Na dit rustige moment worden alle registers open getrokken voor de pittige bluesrocker 'That Devil', waarvoor Billy de muziek schreef en Brandon Banegas de tekst. De geweldige ritme sectie met bassist James East en drummer Danny Campbell zorgen voor de perfecte groove waarop gitarist Billy Thompson en toetsenist Michael Leroy Peed kunnen schitteren en zich volledig kunnen uitleven op hun instrument en dat levert weergaloos snaren en toetsenwerk op. Voor mij het beste nummer op dit geweldige album. 'In The Back Of Beyond' is een zoete ballade met veel backing vocals. 'Children Of The Sun' is een soulvolle rocker waarin Billy weer het ganse nummer kwistig rondstrooit met uitmuntende vlijmscherpe gitaar riffs. Het vette slidewerk van Thompson en de warme aanstekelige Hammond klanken van Mike Finnigan kleuren de sound van de soulvolle ballade 'Hourglass'. De enige cover op het album is 'Long Train Running' van The Doobie Brothers'. Het is een heel herkenbare versie, toch weet Billy zijn eigen accenten te leggen in dit Southern rock nummer. Er zullen wel heel wat overdubs nodig geweest zijn, want volgens het boekje werd 'Long Train Running' opgenomen met twee muzikanten. Een geweldige Danny Campbell is de uitmuntende drummer van dienst en de gitaar, basgitaar en de mondharmonica worden allemaal door zanger Billy Thompson bespeeld. Naar mijn gevoel hoef je geen reden te hebben om te gaan vissen, maar Billy Thompson heeft die blijkbaar wel nodig in het afsluitende bluesy 'Reason For Going Fishin''. Michael Leroy Peed schittert nogmaals in deze Louisiana blues, deze keer met klasse toetsenwerk op de piano. 'BT' van Billy Thompson is een schitterend en gevarieerd album, dat in de tweede helft van het album wel een dipje heeft. Billy Thompson is een sterke zanger en een uitstekende gitarist. Ook de andere muzikanten op het album leggen hun hart en ziel in dit album. (8/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01.Burn It Down Bernadette

02.Phoine

03.Black Rain

04.Silent Warrier

05.Mud Island Woman

06Stranger

07.That Devil

08.In the Back of Beyond

09.Children Of the Sun

10.Hourglass

11.Long Train Running

12.Reason For Going Fishing

 

 

 

Billy Thompson: Zang, gitaar, slide gitaar (1,4,8-10), mondharmonica (3,5,11), bas (11)

Bas : Daryl Johnson (1,3) / James “Hutch” Hutchinson (2,6) / Rob Cowart (4) / Michelle Lucas (5) / James East (7-9) / Gene Monroe (12)

Drums : Eric Selby (1,3,4,5,12) / Anthony Braunagel (2,6,10) / Danny Campbell (7,8,9,11)

Michael Leroy Peed: keys (1,7-9), synth strings (4), piano (12)

DK Kelly: percussie (1)

Xzantiny Grant: zang (1)

Mike Finnigan: orgel (2,6,10)