BILL BLUE - THE KING OF CRAZY TOWN

Album Review

Album: 
BILL BLUE - THE KING OF CRAZY TOWN
Artist: 
Bill Blue
Record Label: 
Conch Town Music
Style: 
Elektrische blues
Date: 
03/03/2020
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
BILL BLUE - THE KING OF CRAZY TOWN
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De Amerikaanse songwriter, gitarist en zanger Bill Blue werd geboren in Aberdeen, N.Carolina en groeide op in Yorktown, VA. Bill leerde gitaar spelen door liedjes samen te spelen met songs die hij hoorde op de radio of met vinyl platen die hij afspeelde op zijn platenspeler. Daar ontwikkelde Bill ook zijn unieke slide techniek op gitaar. Door een toevallige ontmoeting met Arthur (Big Boy) Crudup, die de Elvis Presley hit 'That's Alright Mama' schreef, kreeg Bill een passie voor de bluesmuziek. Ook de Britse muziekinvasie in de jaren zestig en zeventig, waardoor bands zoals The Rolling Stones naar de USA kwamen, had een grote invloed op Bill Blue. Nadat Bill en Arthur Crudup samen een band hadden opgericht tourden ze door de gehele USA. Ze openden zelfs voor Bonnie Raitt, op haar eerste Amerikaanse tournee. In 1974 stierf Arthur Crudup en stond Bill er alleen voor. Hij bleef uitgebreid touren en deelde het podium met grote artiesten, zoals BB King, ZZ Top, The Allman Brothers, Albert King, Johnny Winters, Hank Williams Jr., op talrijke blues festivals in de VS. In de jaren zeventig verschenen er van Bill Blue twee albums op het Feather Label en in het begin van de jaren tachtig volgden er nog twee bij Adelphi Records. Vooral met 'Givin' Good Boys A Bad Name' uit 1980 had Bill wat succes en dat gaf hem de gelegenheid om ook op tournee te gaan buiten de USA, zo kwam hij het album promoten in Scandinavië en Frankrijk. Halfweg de jaren tachtig stopte hij met op tournee gaan en verhuisde hij naar Key West, waar hij nu nog steeds woont op een woonboot. In de streek rond Key West is Bill een echte legende. Af en toe speelde Bill nog wel eens op een festival buiten Key West, maar voor de rest was het stil rond Bill Blue. Tot in 2013 plots het album 'Mojolation' verscheen. Dat album kreeg overal goede recensies en het kreeg over de gehele wereld airplay op de radio. 'Mojolation' bereikte de nummer één plaats in de ReverbNation's Blues chart en in de British Blues Broadcaster's chart. Nu bijna zeven jaar later is er een nieuw album uit van Bill Blue. Het kreeg 'The King Of Crazy Town' als titel en er staan elf nummers op het album. Buiten 'I Want It All' schreef Bill Blue of hielp hij alle nummers schrijven.
 
 
 
 
 
 
 
Met energiek en opwindend slagwerk trekt drummer Joey Marchiano de edgy bluesrocker 'Do What I Say, Don't Do What You I Do' op gang. Het nummer heeft een catchy en vrolijk refrein en het samenspel van de verscheidene gitaren levert een mooie mix aan geluiden op. We krijgen iets meer soul in 'Carolina Time'. Met dwingend en strak slagwerk zorgt drummer Joey Marchiano, samen met de uitstekende baslijn van Francois Gehin voor de stuwende groove. Bob Moughler is het gehele nummer uitstekend aanwezig met knappe mondharmonica riffjes. Een knappe steeds weerkerende gitaar riff bepaalt de sound van 'Carolina Time', de andere gitaren zorgen net als in de opener voor een mooie mix van gitaar geluiden. Met 'I Want It All', krijgen we het enige nummer waaraan Bill Blue niet hielp schrijven. Het is van de hand van Eddie en Sandra Hinton en Alvin Howard. 'I Want It All' is pure rock'n roll gemengd met Memphis soul. Ericson Holt draagt de melodie op de toetsen en de blazerssectie The Funky In The Middle Horns blazen de nodige soul in het nummer. De pittige en priemende gitaar riffs komen van Matt Backer. Prachtig nummer waarbij het heel moeilijk is om te blijven stilstaan. Bill Blue neemt ons mee naar de Mississippi Delta tijdens het swampy 'Everybody's Leaving Town'. Het hypnotiserend slidewerk op de resonator gitaar en de spookachtige mondharmonica riffs van Matt Backer geven 'Everybody's Leaving Town' de nodige spookachtige sfeer. Zeker in het begin heeft de swampy bluesrocker 'Hunker Down' een zeer hoog Tony Joe White gehalte. Bill vertelt zijn verhaal over de gevaren van de hurricane meer dan dat hij het zingt. Ook hier is het weer genieten van het uitstekende gitaarwerk van Bill Blue en Matt Backer en het gruizige blaas en zuigwerk van Bob Moughler op de mondharmonica. De titeltrack 'The King Of Crazy Town' is een swingend nummer, waarin de blazers van The Funky In The Middle Horns weer uitstekend werk leveren en Bob Moughler nogmaals een knappe mondharmonica solo uit zijn kleine instrument tovert. Met haar prachtige soulvolle stem zorgt backing zangeres Mary Cassidy voor de vocale afwerking.
 
 
 
 
 
 
 
Na de dood van Arthur Crudup was het BB King die Bill Blue aanmoedigde om alleen verder te gaan. 'Indianola' is een eerbetoon aan blueslegende BB King, waarin Bill zingt over het vertrouwen dat hij kreeg van BB King. 'Indianola' is een knap nummer en wanneer de backing vocals hun intrede doen, komt het nummer een beetje in een gospel sfeer. Mary Cassidy, Michelle Dravis en Robyn Whitehead bewijzen dat ze erg goede zangeressen zijn en drukken hun stempel op het vocale gedeelte van dit uitstekende nummer. Ericson Holt op piano en orgel is de drijvende kracht in de rocker 'You Ain't Funny Anymore'. Het is een duet tussen Bill Blue en Matt Backer. Bovendien kleurt Matt Backer de sound nog met scheurend mondharmonica werk. Met strak ritmisch slagwerk trekt drummer Mick Kilgos 'Enough Blues To Give You The Blues' op gang. Die dwingende Latijns getinte drumbeat van Mick blijft het ritme van het nummer bepalen. Bassiste Claire Finley zorgt voor een uitstekende pompende baslijn en de donkere snarensolo van Michael Adam past als gegoten in dit nummer. Ook Bob Moughler op mondharmonica en Ericson Holt op orgel leveren weer een uitstekende bijdrage.'Closing Time' is een blues ballade met een vertellende Bill, die zijn verhaal deelt met de luisteraar. Het album wordt afgesloten met de instrumentale rocker 'Mojolation'. Het nummer heeft dankzij drummer Joey Marchiano en bassist Francois Gehin een verschroeiende groove. De blazerssectie, The Funky In The Middle Horns is het gehele nummer uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig en gitaristen Bobby DeVito, Matt Backer en Bill Blue laten ons weer met volle teugen genieten van hun knappe gitaar riffs. 'The King Of Crazy Town' van Bill Blue is een prima en gevarieerd album, dat zeker heel wat muziekliefhebbers zal kunnen bekoren. In de Benelux zal Bill Blue voor velen een onbekende zijn, maar zoek zijn naam maar eens op, op het internet en misschien koop je dan in een verder stadium wel zijn album 'The King Of The Crazy Town'. (7,5/10)
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
01. Do What I Say, Don't Do What You I Do
02. Carolina Time
03. I Want It All
04. Everybody's Leaving Town
05. Hunker Down
06. The King Of Crazy Town
07. Indianapolis
08. You Ain't Funny Anymore
09. Enough Blues To Give You The Blues
10. Closing Time
11. Mojolation
 
 
 
 
 
 
Lead vocals - Bill Blue op alle nummers, Matt Backer op #8
Backing Vocals – Jill Cassell op #1 en 9, Lily Gonzales op #8, Mary Cassidy op #2,5,6 en 7, Robyn Whitehead op #7, Michelle Dravis op #7
Bass Guitar – Claire Finley op #3,6,7,8,9 en 10, François Gehin op # 2,5 en 11, Geoffrey Lowe op #1
Drums – Joey Marchiano op #1,2,5 en 11, Mick Kilgos op #9, Randy Morrow op # 3,6,7,8 en 10)
Electric Guitar – Matt Backer op alle nummers behalve op #4
Mondharmonica - Matt Backer op #4 en 8, Bob Moughler op #2,5,6 en 9
Electric Guitar, Resonator Guitar – Bill Blue
Guitar – Bobby DeVito op #2 en 11, Michael McAdam op #6 en 9)
Percussion – Ian Shaw
Piano, Organ – Ericson Holt
 
Horns: The Funky In The Middle Horns
Horn arrangements, Trumpet: Jason Chapman
Tenor Sax: Rob Cutts
Trumpet: Jason Chapman
Baritone Sax: Adam Seely
Trombone: Karl Lyden