BIG BOY BLOATER AND THE LIMITS – PILLS

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Big Boy Bloater werd in 1971 geboren in Farnham, Surrey en begon op elfjarige leeftijd gitaar te spelen. Zijn vader hield van muziek en dus stond er thuis altijd muziek op. Wanneer hij dertien jaar oud was speelde hij al in school bandjes en besefte al vlug dat hij op deze leuke manier snel wat extra zakgeld kon verdienen. Als frontman van de band werd hij al snel opgemerkt door heel wat bekende artiesten, waarmee hij overal in de wereld speelde. In 2009 nam Big Boy Bloater vrijwillig wat gas terug en begon na te denken hoe het verder moest met zijn muzikale carrière. In zijn radioshow op BBC2 zag Jools Holland, Big Boy Bloater in 2011 en hij zag hem ook aan het werk als speciale gast bij Imelda May in twee van haar grootste concerten. Jools was meteen onder de indruk van de muzikant Big Boy Bloater. Het album 'Big Boy Bloater & The Limits' uit 2011 met gast optredens van Imelda May en Jazz legende Snowboy werd overal goed onthaald. In 2012 verscheen de opvolger 'The World Explained' en die haalde de top vijf in de Amazon en ITunes Blues Download Charts. Classic Rock Blues Magazine plaatste het album in de top vijftig releases van 2012. Big Boy Bloater is een gitarist, zanger, songschrijver, radio presentator en entertainer. Op de Britse Blues Awards van 2014 werd hij genomineerd als beste zanger. Op 26 februari 2016 verscheen bij het Provogue/Mascot Label het schitterende album 'Luxury Hobo' en op 15 juni 2018 verschijnt het nieuwe album 'Pills'.

 

 

 

 

 

 

Big Boy Bloater opent zijn nieuwe album 'Pills' met de titeltrack, een aanstekelige rauwe rocker die dadelijk voor ambiance zorgt. Met zijn kenmerkende rauwe stem zingt Big Boy Bloater over de pillen die de meeste mensen innemen om hun kwaaltjes te verzachten of om de dag door te komen. Drummer Matt Cowley en bassist Steven Oates zorgen voor de heerlijk swingende rock groove en de frontman luistert het nummer op met zijn vlammend funky getint snarenwerk. Geen tierlantijntjes in deze opener maar rechttoe rechtaan stomende rock, die je meteen in de juiste stemming brengt. Steven Oates zorgt met een geweldige fuzzy bas intro voor de start van het weekend in het verschroeiende 'Friday's Night Alright For Drinking', waarin Bloater over drinken, dansen en canoodling zingt, want dat zijn volgens de zanger de meest favoriete weekendactiviteiten van de Britten. De dominerende basdrum en de scheurende slide riffs, die bijna als sirenes klinken, domineren de sound van het nummer. De brullende stem van Bloater krijgt ondersteuning van erg soulvolle backing zangeressen. Na deze zware weekend opener op vrijdag komen we terecht op zaterdag in 'The Saturday Night Desperation Shuffle'. Een stomende boogierocker, waarin Big Boy Bloater uitpakt met vet en rauw snarenwerk. Prachtig nummer. Daarna wordt het iets rustiger met het vloeiende soulvolle 'Stop Stringing Me Along' dat onmiddelijk aan de muziek van Willie DeVille doet denken. Bloater zingt met overtuiging over de haaien in de muziekindustrie. Het stevige 'Unnaturally Charming' heeft een onheilspellende sound en verhaal. Het weergaloos en zinderend toetsenwerk maakt de sfeer van de heavy bluesrocker met seventies invloeden nog dreigender.

 

 

 

 

 

 

De baslijn van Steven Oates in het vloeiende radiovriendelijke 'Slackers Paradise' is om duimen en vingers af te likken en als Bloater ook nog uithaalt met een splijtende en vlijmscherpe gitaar solo kan het helemaal niet meer stuk. 'Mouse Organ' is een loom walsje, waarvan zowel de melodie als de stem van Bloater herinneringen aan de muziek van Leonard Cohen oproepen. Daarna krijgen we de aanstekelige rocker 'Oops Sorry', waarin Bloater over een afgebroken relatie zingt. Een nummer dat perfect in de film Grease uit de late jaren zeventig zou gepast hebben. 'She Didn't Even Buy A Ticket' is een swampy bluesrocker met een steeds weerkerende scheurende gitaar riff. Het nummer barst helemaal open tijdens het knappe en verschroeiende refrein. De ritmesectie met drummer Matt Cowley en bassist Steven Oates is weer in grote doen tijdens de stomende Dokter Feelgood rocker 'This Ain't Rufus'. De krachtige en rauwe stem van Big Boy Bloater is gemaakt voor dit soort powervolle rocksongs, maar hij imponeert niet alleen met zijn stem want ook op de gitaar laat hij weer horen dat hij een klasse gitarist is. Het funky 'The Digital Number Of The Beast' is voor mij één van de hoogtepunten van dit erg knappe album. Steven Oates zorgt voor de heerlijke funky baslijn en Bloater haalt nogmaals spijkerhard uit op zijn sixstring. Afsluiten doet de brullende beer met het zachte en zeer softe 'Life Full Of Debt'. In deze song, die een aanklacht is tegen onze overconsumptie, is er geen plaats voor splijtend gitaarwerk, wel voor een gezellige ukelele die de stem van Big Boy Bloater begeleid. 'Pills' van Big Boy Bloater' is een prachtige opvolger voor het schitterende 'Luxury Hobo'. Hopelijk brengt dit album deze talentrijke Brit ook naar België voor een reeks optredens. (8/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Pills

02. Friday Nigt’s Alright For Drinking

03. Saturday Night Desperation Shuffle

04. Stop Stringing Me Along

05. Unnaturally Charmkng

06. Slacker’s Paradise

07. Mouse Organ

08. Oops Sorry

09. She Didn’t Even Buy A Ticket

10. This Ain’t Rufus

11. Digital Number Of The Beast

12. Life Full Of Debt

 

 

Band:

Big Boy Bloater – Zang en gitaar

Matt Cowley – Drums

Steven Oates – Bas