BIG APPLE BLUES - MANHATTAN ALLEY

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Big Apple Blues is een New York City collectief van blues veteranen, dat vooral funky, soulvolle, jazzy blues fusion speelt. De vijf bandleden hebben het podium gedeeld met een aantal van de grootste blues & roots artiesten. Gitarist Zach Zunis speelde bij Lester Butler & The Red Devils, Ronnie Earl, Janiva Magness en William Clark. Mondharmonicaspeler Anthony Kane zat in de band van Muddy Waters, Junior Wells en The Kane Brothers. Drummer Barry Harrison verzorgde het slagwerk bij Shemekia Copeland, Johnny Copeland, Saron Crenshaw en Steve Guyger en bassist Admir Hazic speelde bij Hugh Pool, Mason Casey, Sim Cain en Jason Ricci. In 2010 verscheen hun debuutalbum 'Brooklyn Blues'. In 2015 was Big Apple Blues te gast in ons land met twee optredens in De Blauwe Kater in Leuven en De Banana Peel in Ruiselede. Met 'Manhattan Alley', dat op 19 juni van dit jaar verscheen, is dit kwintet al aan hun vijfde album toe. Met 'Manhattan Alley' wil Big Apple Blues het leven en de creativiteit vieren van de stad die nooit slaapt.

 

 

 

 

 

 

Net als hun vorige album 'Energy' bestaat 'Manhattan Alley' uit instrumentale soul en funk nummers. The groove is heel belangrijk voor Big Apple Blues, maar daar hoeven ze zich geen zorgen om te maken met drummer Barry Harrison en bassist Admir Hadzic in hun rangen. Dat beide heren voor een fantastische groove kunnen zorgen laten ze meteen horen in de erg dansbare opener 'You Gotta Start Somewhere'. Het is een erg korte, nog geen drie minuten, durende kennismaking met het album. Toetsenist Jim Alfredson en gitarist Zach Zunis laten zich dadelijk positief opmerken met erg knap toetsen en gitaar werk. Ook gastmuzikant Chris Eminizer draagt meer dan zijn steentje bij met subliem blaaswerk op de saxofoon. Naar het einde toe is het weer volop genieten van het toetsenwerk van Jim Alfredson, maar spijtig genoeg zet hij daarbij ook de fade out in waardoor het geluid langzaam aan uitsterft. Ook in het tweede nummer 'Happy' etaleert toetsenist Jim Alfredson op een sublieme wijze zijn klasse. Zoals de titel 'Happy' het al laat vermoeden is dit muziek waar je blij van wordt. De geweldige baslijn van Admir Hadzic, het uitstekende percussiewerk van Bill Vits (shakers) en Kevin Jones (congas) zorgen samen met het ritmisch handgeklap voor de heerlijke basis, waarop saxofonist Chris Eminizer, toetsenist Jim Alfredson en gitarist Zach Zunis verschroeiend en onweerstaanbaar kunnen uithalen op hun instrument. Toetsenist Jim en drummer Barry zorgen voor een erg knappe intro van 'Take Two'. Het orgelwerk van Jim heeft een groot Booker T gehalte en Zach haalt nogmaals verschroeiend uit met vlijmscherp snarenwerk op zijn sixstring. Natuurlijk wil Alfredson niet achter blijven en hij pakt op sublieme wijze over van Zach met een prachtige en opzwepende toetsen solo. Net zoals de voorgaande songs vormen funky en soul nummers met een sterke groove de overgrote meerderheid op dit album. Het sombere en sferische 'SWD' daarentegen is een uitzondering. Het nummer wordt gedomineerd door de strakke basdrum van Harrison en het overweldigende blaaswerk van gastmuzikant Chris Eminizer op de saxofoon. Ook nog vermelden dat gastmuzikant Louis Rudner de akoestische staande bas voor zijn rekening neemt.

 

 

 

 

 

 

Barry Harrison op drums, Bill Vits met zijn shakers en Kevin Jones met zijn congas zorgen voor een erg aantrekkelijk ritme in het soulvolle jazz getinte nummer 'Deep Talkin'', waarin toetsenist Jim Alfredson nogmaals schittert met knap vingerwerk op de toetsen van zijn Hammond. Daarna gaat het tempo weer de hoogte in met 'Hudson Breeze', dat een heerlijk ritme heeft en een zomers gevoel weergeeft. Ook hier weer zijn de toetsen van Jim weer heel bepalend. Persoonlijk ben ik heel gecharmeerd door het uitstekend percussie werk in het tweede gedeelte van 'Hudson Breeze'. Toch blijft de band op zijn best in de soulvolle funky songs met een erg dansbare groove zoals 'Steamroller', waarin Zach Zunis met behulp van de Wah Wah pedaal erg knap uithaalt met onweerstaanbaar snarenwerk. Chris Eminizer blaast in het tweede gedeelte nogmaals zijn longen leeg en dat levert knappe saxofoonklanken op. De instrumentale sterkte van Big Apple Blues komt nogmaals tot zijn recht in het groovende 'Subway Rumble'. Natuurlijk zorgen de gastmuzikanten ook hier weer voor een geweldige aanvulling. In de instrumentale soulvolle ballade 'Love As I Know It' krijgen saxofonist Chris Eminizer, toetsenist Jim Alfredson en gitarist Zach Zunis weer heel veel ruimte om hun klasse op hun instrument te etaleren en dat doen ze dan ook op een sublieme wijze. Met het korte maar stomende rocknummer 'Rock On' sluiten Big Apple Blues hun knappe album 'Manhattan Alley' af. Spijtig dat we op dit album zo weinig kunnen genieten van mondharmonicaspeler Anthony Kane. Voor de liefhebbers van instrumentale soul en funk fusion met een erg dansbare groove is dit album zeker een aanrader. (8/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. YOU GOTTA START SOMEWHERE

02. HAPPY

03. TAKE TWO

04. SDW

05. DEEP TALKIN

06. HUDSON BREEZE

07. STEAMROLLER

08. SUBWAY RUMBLE

09. LOVE AS I KNOW IT

10. ROCK ON

 

Admir “Dr. Bues” Hadzic: bas

Barry “the Baron of the Blues” Harrison: drums

Zach Zunis: gitaar

Jim Alfredson: Hammond B3, keys

Anthony Kane: mondharmonica

 

Gastmuzikanten 

Chris Eminizer: saxofoon

Bill Vits: shakers (1,3,4)

Kevin Jones: congas, shakers, tambourine (exc. 4)

Louis Rudner: akoestische bas (4)