BERNARD ALLISON - LET IT GO

Album Review

Album: 
BERNARD ALLISON - LET IT GO
Artist: 
Bernard Allison
Record Label: 
RUF Records
Style: 
Funky bluesrock
Date: 
02/02/2018
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
BERNARD ALLISON - LET IT GO
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Bernard Allison is de jongste van negen kinderen van Chicago blues legende Luther Allison. Bernard werd geboren in Chicago op 26 november 1965. De eerste muzikale invloeden kreeg de jonge Allison natuurlijk thuis, waar voornamelijk geluisterd werd naar artiesten als Magic Sam, Otis Rush, T- Bone Walker, Lightnin' Hopkins, BB King en natuurlijk ook naar de muziek van vader Luther. Deze muziek speelde een belangrijke rol in het jonge leven van Bernard en vormde hem als muzikant, maar hij leerde niet alleen van deze oudere muzikanten, ook de jongere generatie zoals Stevie Ray Vaughan, Johnny Winter en Jimi Hendrix trokken de interesse van de jonge man. Toen de knaap tien jaar oud was leerde hij gitaar spelen op het instrument van zijn vader. Luther kocht zijn zoon een Fender Stratocaster op zijn twaalfde verjaardag, maar Bernard werd verplicht eerst de middelbare school af te werken. In 1983 stonden vader en zoon samen op het Chicago Blues Festival en een week later kreeg Bernard een telefoon van Koko Taylor om gitarist te worden in haar band. Hij nam dit aanbod met beide handen aan en bleef drie jaar in Koko haar band. Nadien probeerde Bernard het met zijn eigen band en hij werd ook bandleider in band van zijn vader tijdens diens Europese tournees. In 1990 verscheen zijn debuut album 'The Next Generation'. Het album gaat niet onopgemerkt voorbij en in 1995 kan hij een contract tekenen bij het bekende RUF Records. Op dit label verschenen een tiental albums, waaronder de twee heel knappe albums 'Keeping The Blues Alive' en 'Higher Power'. Het live album 'Energized – Live in Europe' met bijbehorende dvd mag eveneens tot de hoogtepunten in de carrière van Bernard gerekend worden. In 2007 tekent hij dan bij Jazzhaus Records en datzelfde jaar verscheen op dat label 'Chills & Thrills', in 2010 'The Otherside' en in 2011 het live album 'Live At The Jazzhaus'. Daarna werd het redelijk stil rond Bernard Allison en was het tot in 2016 wachten op een nieuw studioalbum, dat de naam 'In The Mix' meekreeg. Bernard Allison terug naar het vertroude nest bij bij RUF records, waar op 2 februari 2018 zijn nieuwe album 'Let It Go' verschijnt.
 
 
 
 
 
 
 
Bernard Allison schreef acht (alleen of met hulp) songs voor zijn nieuwe album 'Let It Go'. Bernard draagt het album op aan drie overleden personen, namelijk zijn zuster Rose Marie Dotson (Hey Lady), zijn broer Frank Calvin en Lonnie Brooks. De opener 'Cruisin For A Bluesin' is een opgewekte funky song, dat een heerlijke groove heeft dankzij drummer Mario Dawson en bassist George Moye. De soulvolle stem van Bernard Allison komt helemaal tot zijn recht in dit nummer en het energieke, pittige en hoogstaand snarenwerk zorgt voor instrumentaal vuurwerk. Het blijft funky, maar het wordt iets zwoeler in 'Same Old Feeling', een nummer dat over relaties en een afwezige geliefde gaat. Nogmaals staat de gitaar van gitaarvirtuoos Bernard Allison in de schijnwerper, hij weet het nummer erg goed te kruiden met intense en erg gevoelvolle gitaarklanken. Hij weet de juiste nodige afwisseling te brengen in zijn gitaarsolo, zodat deze elke seconde boeiend blijft. Omdat Allison vermoedt dat zijn vriendin hem bedriegt gaat hij gewapend met een 44 op onderzoek uit in de stomende midtempo rocker 'Backdoor Man', waarin hij met vet en imponerend slide werk het nummer helemaal naar zijn hand zet. In de titeltrack 'Let It Go' zingt Bernard over een afgebroken liefdesrelatie. De pittige en vlijmscherpe gitaar solo in deze vloeiende en aantrekkelijke rocker is weer om duimen en vingers af te likken. 'Night Train' is een melodieuze funky bluesrocker, waarin Bernard zingt over het karige loon dat je kan verdienen in de kleine bluesclubs in Chicago. Met een verschroeiende, soulvolle gitaar solo zet de frontman ook hier weer de kers op de taart.
 
 
 
 
 
 
De eerste cover op het album 'Let It Go' is 'Kiddio' van Brook Benton. Bernard, Mario, George, John en Jose weten dit rustige jazzy nummer heel ontspannen te brengen. Bernard is uitdrukkelijk aanwezig op het Hammond B3 en George Moye kan bekoren met een prachtige baslijn, toch is het gastmuzikant Jose Ned James die met zijn fenomenaal saxofoon spel alle aandacht naar zich toe trekt. Samen met Ronnie Baker Brooks schreef Bernard het gitaar gedreven 'Leave Your Ego', waarin Allison nogmaals verschroeiend uithaalt op zijn six string, daarbij goed gebruik makend van het pedaalbord zodat er veel distortion op het geluid zit. In de heerlijke stuwende blues shuffle 'Blues Party' fantaseert Bernard Allison dat hij op een feestje aan het jammen is met grootheden als Robert Johnson, Willie Dixon, John Lee Hooker, Stevie Ray Vaughan, zijn vader Luther en nog een paar anderen. Het zou volgens Allison een feestje worden waar geen einde aan zou komen en in het slot van het nummer pakt Luther Allison's zoon nogmaals uit met uitstekend vet slide werk. Als zo'n feestje nog mogelijk moest zijn, dan was ik graag van de partij. Heerlijke song. Het weemoedige, funky getinte 'Hey Lady', is een ode en herinnering aan Bernard's overleden zuster Rosie Marie Dotson. Het nummer wordt heel ingetogen gezongen en Bernard weet met intens en gevoelvol snarenwerk dezelfde ingetogen sfeer over te brengen. Producer en songschrijver Mel London schreef 'Look Out Mabel', een uptempo blues shuffle met country en een snuifje Zydeco invloeden. Dat Bernard naast een schitterende gitarist ook een begaafd toetsenist is hoor je in dit nummer, waarin het Hammond B3 constant en uitstekend aanwezig is. Heerlijk en pittig slagwerk van Mario Dawson zorgt voor het erg dansbare ritme en George Moye zorgt met een knappe vloeiende baslijn voor een knappe groove.
 
 
 
 
 
 
Bernard Allison sluit het album 'Let It Go' af met twee songs van zijn overleden vader Luther Allison. Het eerste is de wondermooie slowblues 'You're Gonna Need Me', waarin Bernard nogmaals zijn klasse als gitarist etaleert in een uitmuntende gevoelvolle gitaarsolo. De absolute afsluiter is de akoestische beklijvende ballade 'Castle' dat zeker en vast vele luisteraars kippenvel zal bezorgen. Met deze laatste twee nummers brengt een heel ingetogen Bernard hulde aan zijn vader en mentor. Zoals we van de eerdere albums van Bernard Allison gewend zijn, is ook deze 'Let It Go' opnieuw een voltreffer en een echte aanrader. Met zijn nieuwe album en omdat Bernard, samen met Mike Zito en Vanja Sky, deel uitmaakt van de Ruf Bluescaravan 2018 wordt het een druk jaar voor de Amerikaan. Optredens van de Bernard Allison Band staan momenteel niet gepland in onze contreien, maar met de Ruf Bluescaravan is hij toch een paar maal te gast in Nederland en België. Op 2 mei 2018 is Bernard samen met Mike en Vanja te gast in de Spirit Of 66 te Verviers (B), op 5 mei staan ze op het podium van het Moulin Blues Festival te Ospel (NL) en op 6 mei staan ze op het grote Holland Internationaal Blues Festival in Grolloo (NL). (8,5/10)
 
 
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
 
 
01 Crusin for a Bluesin
02 Same Ole Feeling
03 Backdoor Man
04 Let It Go
05 Night Train
06 Kiddeo
07 Leave Your Ego
08 Blues Party
09 Hey Lady
10 Look out Mabel
11 You’re Gonna Need Me
12 Castle
 
Bernard Allison: Zang, gitaar, slide, Akoestische gitaar en B3
John T. McGhee: Akoestische gitaar
George Moye: Bas
Mario Dawson: Drums, tambourijn
Jose Ned James: Saxofoon op Kiddio