BEN BEDFORD – PORTRAITS

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ben Bedford is een Amerikaanse singer/songwriter uit Springfield, Illinois. Hij is een meesterlijk verteller van boeiende verhalen, die zich als songwriter posteert tussen muzikale iconen als Billy Morrisey en Woodie Guthrie. Ben's literaire idolen en voorbeelden zijn John Steinbeck en Toni Morrison. De teksten van Ben zijn klassieke Amerikaanse literatuur. In 2008 verscheen zijn debuutalbum 'Lincoln's Man' en sindsdien heeft Bedford al een hele weg afgelegd. In Amerika speelde hij al op verscheidene opmerkelijke locaties, zoals The Bluebird Cafe in Nashville, Folkstage in Chicago, en Club Passim in Cambridge, Massachusetts. Hij speelde ook op grote festivals zoals The Kerrville Folk Festival in Texas, The Fox Valley Folk Festival in Illinois en het Fayetteville Roots Festival in Arkansas. Ben's muziek krijgt ook veel airplay op de folk en roots radiozenders in de USA en Europa. Daardoor mocht Bedford ook in Europa al een reeks mooie concerten spelen. Opmerkelijke data zijn Izzy Young's beroemde Folklore Centrum in Stockholm, Zweden, Toogenblik in Brussel, België en The Green Note in Londen, Engeland. In juli 2010 werd Bedford door Rich Warren van WFMT Chicago uitgeroepen tot één van de vijftig belangrijkste folk singer/songwriters van de afgelopen vijftig jaar. Op die lijst stond Ben Bedford tussen namen, zoals Bob Dylan, Townes Van Zandt, Anais Mitchell, Joni Mitchell, Gordon Lightfoot en John Prine. Ondertussen heeft Bedford met 'Lincoln's Man' (2008), 'Land Of The Shadows' (2009), 'What We Lost' (2012), 'The Pilot And The Flying Machine' (2016) en 'The Hermit’s Spyglass' (2018) al vijf albums op de markt gebracht. In mei 2018 werd Bedford uitgeroepen tot één van de zes Grassy Hill Kerrville New Folk winnaars op het Kerrville Folk Festival in Texas. Op elf september verschijnt 'Portraits', een album dat de beste songs bevat van zijn eerste drie albums. Deze albums zijn in Europa niet of nauwelijks verkrijgbaar. Er staan twaalf nummers op het album.

 

 

 

 

 

 

'Portraits' opent met 'Lincoln's Man', de titeltrack van het debuutalbum van Ben Bedford. Het is een meer dan acht minuten durend epos over de Amerikaanse burgeroorlog, dat Ben op een boeiende wijze vertelt  met zijn mooie en heldere stem. Het samenspel van de akoestische gitaar en de banjo van Chas Williams kleurt de sound van dit prachtige nummer. Dat Ben met woorden kan toveren kan je horen in het trieste liefdeslied 'The Sangamon'. Je moet al een ijskonijn zijn om niet geraakt te worden door deze prachtige woorden en door de wijze waarop Ben dit trieste en emotionele nummer zingt. Het verhaal van zijn zwangere geliefde die sterft speelt zich af rond de The Sangamon, een belangrijke zijrivier van de Illinois River, in het centrum van Illinois. De rivier wordt geassocieerd met de vroege carrière van Abraham Lincoln, de man die ook al in het openingsnummer aan bod kwam. Geen drums en bas meer in dit nummer, alleen twee akoestische gitaren (Ben Bedford en Chas Williams) en een cello (Ron de la Vega). Vooral de cello van Ron de la Vega is een goede keuze, want ze versterkt het trieste en droevige gevoel nog meer. Het vocale gedeelte is een genot voor het oor en dat komt door de wondermooie en harmonieuze samenzang van Ben en Kari Bedford. De liefde is ook het onderwerp in het vloeiende 'The Only Story', al is er wel een groot verschil tussen beide nummers. Hier is de liefde bloeiend en vertelt de zanger met warme stem hoe hij die liefde beleeft en ervaart. Drummer Peter Young en bassist Ron de la Vega zorgen voor de begeleiding en Ben Bedford op akoestische gitaar en Chas Williams op dobro zorgen weer voor fantastisch snarenwerk. De harmonieuze backing vocals tijdens het refrein komen deze keer van Sally Barris.

 

 

 

 

 

 

Verlies maakt deel uit van het leven en dat weet ook Ben Bedford. In het beklijvende 'What We Lost' gaat hij op zoek naar herinneringen aan zijn gestorven broer. Ook hier weer weet de cello van Ron de la Vega de pijn en het leed nog te versterken. Er komt wat meer swung in de muziek van Ben Bedford met het vloeiende 'John The Baptist'. Met zijn warme Hammond B3 klanken draagt Dennis Wage de melodie. Ben zingt over zijn liefde voor Guinevere in 'Guinevere Is Sleeping'. Hij bewijst hier nogmaals dat hij kan toveren met woorden. Menig luisteraar zaal geraakt worden door de prachtige beeldspraak en door de opbouw van de zinnen van Ben. De warme stemmen van Ben en Kari Bedford, deze laatste zorgt weer voor de heerlijke en harmonieuze samenzang tijdens het refrein, krijgen alleen maar begeleiding van het uitstekende getokkel van Ben op de akoestische gitaar. De Amerikaanse burgeroorlog blijkt één van de favoriete onderwerpen te zijn van Ben Bedford. Ook 'Twenty One' gaat over deze opstand. 'Twenty One' vertelt het verhaal van een jonge Union soldaat uit Illinois. Hoewel hij trots is om te dienen is er ook veel vrees, leed en de pijn. De banjo van Chas Williams is hier weer van de partij en ook Joey Smidt verrijkt de sound met zijn accordeon. 'Amelia' is een eerbetoon aan Almelia Earheart, één van de eerste vrouwelijke luchtvaartpiloten. Haar solovlucht over de Atlantische Oceaan op 20 en 21 mei 1932 is misschien wel haar grootste luchtvaart prestatie. Ze was de eerste vrouw die, die reis maakte en werd daarvoor op 29 juli 1932 door vice president Charles Curtis bekroond met het Distinguished Flying Cross. Peter Young schittert met uitstekend slagwerk en ook Chas Williams etaleert nogmaals zijn klasse, ditmaal op de dobro.

 

 

 

 

 

 

Alleen de twee akoestische gitaren van Ben Bedford en Chas Williams en de akoestische basgitaar van David Spicher zorgen voor de instrumentale begeleiding tijdens 'Land Of The Shadows', de titeltrack van Bedford's tweede album. Zoals op de meeste songs is Kari Bedford weer aanwezig om met haar wondermooie stem de backing vocals te verzorgen. De stemmen van Ben en Kari passen erg goed samen en geeft het harmonieus gezongen refrein nog een extra touch. Met heel veel gevoel en respect zingt Ben 'Migrant Mother', waarin hij de migrantenmoeders eert. De accordeon van Joey Smidt en de dobro van Chas Williams geven 'Migrant Mother' een tex Mex touch. Joey en Chas spelen ook in het ingetogen 'One Night At A Time' weer een hoofdrol op de accordeon en de dobro. Het album wordt afgesloten met 'Goodbye Jack', het meest swingende nummer op het album. 'Goodbye Jack' heeft een catchy refrein, dat je dadelijk blij maakt en uitnodigt om mee te zingen. Het is een uitstekende afsluiter voor dit prima album.  'Portraits' van Ben Bedford zeker een aanrader. Het is één van de beste singer/songwriters die ik de laatste jaren hhorde. Ben heeft een prachtige stem, heel mooie teksten en de instrumentale begeleiding is van top kwaliteit. (8/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Lincoln’s Man

02. The Sangamon

03. The Only Story

04. What We Lost

05. John The Baptist

06. Guinevere Is Sleeping

07. Twenty One

08. Amelia

09. Land Of The Shadows (For Emmett Till)

10. Migrant Mother

11. One Night At A Time

12. Goodbye Jack