We leven in een tijdperk dat er vele Tribute bands zijn die perfecte vertolkingen geven van de muziek van hun helden. Dat zou je van Band Of Friends ook kunnen zeggen, maar dan sla je de bal toch mis. Band Of Friends spelen ook muziek van bluesrock icoon Rory Gallagher, maar met bassist Gerry McAvoy en drummer Ted McKenna hebben ze twee jongens in huis die een paar decennia terug samen met Rory op het podium stonden. Rory Gallagher stierf in 1995 en hij liet, samen met de herinnering aan onvergetelijke energieke concerten, een uitgebreide muziek catalogus achter. Zeker Gerry McAvoy, die meespeelde op alle albums van Gallagher, weet wat de muziek van Rory betekent, zowel voor hem als voor vele muziek liefhebbers. Met Marcel Scherpenzeel vonden Gerry en Ted iemand die opgroeide met hun muziek. Volgens Gerry zal niemand ooit zo close bij de stijl van Gallagher komen als Marcel. Sindsdien gaat dit trio als Band Of Friends door het leven en houden ze de muziek van de Ierse bluesrock legende levendig. Dat er nood was aan een groep als Band Of Friends bewijzen de lovende kritieken die de jongens na elk concert krijgen. In 2013 werden ze zelfs gekozen als Band Of The Year op de Europese Blues Awards. In datzelfde jaar brachten ze de CD/DVD 'Too Much Is Not Enough' uit en dit album kende heel wat succes. De cd bevat eigen werk van het trio en de DVD is een live concert dat opgenomen was tijdens hun concert in Remchingen, Duitsland. In 2015 werd op diezelfde Europese Blues Awards, Ted McKenna gekozen als beste drummer. Gerry McAvoy kreeg een Civic Award van de Belfast City Council, voor zijn verdiensten aan de stad en de muziek industrie. Eind 2015 verscheen er dan het live album 'Live'N'Kickin' waarop negen nummers staan die opgenomen werden tijdens verschillende concerten doorheen Europa. In afwachting van hun tweede album met origineel materiaal, die als alles normaal verloopt in de zomer zal verschijnen, bespreken we hier 'Live'N'Kickin'.

'Live'N'Kickin' bevat negen live nummers, zes covers van Rory Gallagher en drie eigen nummers die ook op het album 'Too Much Is Not Enough' staan. Het album begint met 'Last Of The Independents', een nummer dat bijna nooit op de setlist van het trio ontbreekt. In dit bijna dertig jaar oude nummer wordt dadelijk vol gas gegeven. Meteen horen we waarom Gerry zegt dat Marcel heel kort bij de stijl van Rory aanleunt. Net als Rory heeft Marcel die kenmerkende en heel gedreven stijl van gitaar spelen. Gerry McAvoy en Ted McKenna zijn duidelijk op elkaar ingespeeld en zorgen voor de uptempo groove. 'Moonchild' heeft dezelfde energie en dynamiek als zijn voorganger. Dit is muziek die je speelt, maar ook beluistert met heel je hart en ziel. Op het hoesje staat dat het derde nummer 'Off The handle' is maar dat is een foutje. Met 'I Wonder Who' wordt het ritme wat terug geschroefd en krijgen we meeslepende blues die door merg en been snijdt, vooral als Marcel aan zijn splijtende solo begint.'Sing It With The Band' is pure rock zonder franjes. Zowel Marcel als Gerry nemen een deel van het vocale voor hun rekening. Deze moderne rocker heeft een mooi ritme en een sterk refrein dat uitnodigt om mee te zingen. Met de strakke en dwingende drums van Ted McKenna start de band aan 'Leap Of Faith'. Dit eigen nummer had zo op een Rory Gallager album kunnen staan. Een pittig weerkerend gitaar riffje van Marcel en de mooie ritme wisseling kleuren het nummer.

Er zijn weinig nummers van Rory die een zaal zo in vlam en vuur kunnen zetten als 'Philby'. Ik heb al vele keren, onder leiding van aanstoker en orkestleider Gerry McAvoy', het publiek uit de bol zien gaan en uit volle borst horen meezingen met deze klassieker en dat mis ik hier toch wel een beetje. Al moeten we toegeven dat de band een erg sterke en strakke versie speelt van 'Philby' op het album. Met een diepe bas groove begint Gerry McAvoy dreigend aan 'Calling Card'. Zinderende gitaar riffs zijn constant aanwezig en wanneer Marcel op zijn Fender Stratocaster ook nog aan een duel met de bas van Gerry begint, kan de pret niet meer op. Het gaspedaal wordt volledig ingeduwd voor 'Succubus'. Dit eigen nummer heeft een hels ritme en Ted McKenna mag een korte maar pittige drum solo ten beste geven. Daarna hoor je zoals op de meeste concerten van Band Of Friends de volgende kreet: Well, did you ever en dan weten de fans twee dingen. Dat dit meestal het laatste nummer van het concert is, maar ook dat ze zich nog aan een mooi feestje mogen verwachten met 'Bullfrog Blues'. Marcel laat een mooie slide partij horen op zijn FenderTelecaster in dit pure rock nummer waar de gensters van afvliegen. Het doorwinterde trio veinst een paar keer het einde, maar herneemt telkens. Het live album 'Live'N'Kickin' is een aanrader voor alle Rory Gallagher fans, maar ook de liefhebber van goede bluesrock komt met dit album aan zijn trekken. Op dit moment touren de jongens door heel Europa  en zijn ze te gast in Duitsland, Frankrijk en daarna in Engeland. Momenteel staan er geen optredens in de Benelux op hun kalender. (7,5/10)