ARTUR MENEZES - FADING AWAY

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Artur Menezes is een Braziliaanse bluesmuzikant die in 1985 werd geboren in Fortaleza. Hij begon zijn muzikale professionele carrière in 2001. Hij woonde in de jaren 2006 en 2007 in Chicago, in de Verenigde Staten. Die periode leverde hem goede contacten en jamsessies op met John Primer, Charlie Love, The Silky Smooth Band, Linsey Alexander, Phil Guy, Brother John en Jimmi Burns. In die periode was hij lid van de Amerikaanse band The Shakes, waarmee hij twee live albums opnam. In 2008 keerde hij terug naar Brazilië. In 2011 ging hij voor een periode terug naar Chicago om zijn album 'Early To Marry' te promoten. In 2012 mocht Artur openen voor Buddy Guy tijdens diens Braziliaanse tournee. Een paar jaar later deelde Artur in Brazilië het podium met Joe Satriani op een festival met twintigduizend bezoekers. Sinds 2016 woont Menezes in Los Angeles in de Verenigde Staten. Op de International Blues Challenge 2018 in Memphis werd Artur Menezes derde in de categorie bands en won hij de Albert King Gibson Award als beste gitarist. Op 28 mei verscheen zijn vierde album 'Keep Pushing', met daarop tien originele songs die door Artur Menezes werden geschreven. Gitaarvirtuoos Josh Smith is de producer van 'Keep Pushing' en hij speelt mee op een viertal nummers als ritme gitarist. In 2019 won Menezes een wedstrijd die gepromoot werd door Ernie Ball, daardoor mocht hij optreden op Eric Clapton's Crossroads Guitar Festival. Op dertig oktober verscheen met 'Fading Away', het vijfde album van Artur Menezes. Er staan acht originele songs op het album, die zonder uitzondering door Artur werden geschreven. Net als bij het vorige album is Josh Smidt de producer van het album.

 

 

 

 

 

 

Het album opent met de uitstekende titeltrack 'Fading Away'. Het is een midtempo bluesrocker, die een heavy Jimi Hendrix groove als intro heeft. Artur bezit een heel aangename en soulvolle stem. Bij momenten doet de stem van Artur aan deze van Matt Schofield denken, al is Artur's stem wel krachtiger. De schitterende en soulvolle stemmen van Kesha Shantrell en Revel Day maken het vocale gedeelte helemaal af. Wat het gitaarwerk betreft hoeven we ons geen zorgen te maken. Dit is al het derde album van Artur Menezes dat ik mocht bespreken en elke keer weet deze fantastische gitarist me te bekoren met zijn machtig snarenwerk. Ook in deze 'Fading Away' is het genieten van het gitaarwerk van de Braziliaan. Het geluid van de splijtende en vlijmscherpe riffs in de stroves staan in fel contrast met de uitstekende en pittige en gitaarsolo. 'Fading Away' heeft een sterk en melodieus refrein. Daarna volgt 'Devil's Own' dat een angstaanjagende filmische intro kent, het lijkt net het begin van een horror film . Het is een heel lome blues song, met heel wat Robin Trower invloeden. Carey Franck draagt de bijna vooruitslepende melodie met zijn Hammond klanken. Artur vertelt zijn duister en dramatisch verhaal met veel emotie in zijn stem. Ook hier wordt hij vocaal weer op een geweldige bijgestaan door de prachtige stemmen van Kesha Chantrell en Revel Day. De machtige en snijdende snarensolo van Artur gaat door merg en been. De sfeer slaat helemaal om en het ritme wordt de hoogte ingejaagd met de verschroeiende bluesrocker 'Come On', waarin gitarist Joe Bonamassa als special guest meespeelt. Zowel Joe als Artur spreken liever met de gitaar dan met hun stem en dat levert in deze zinderende 'Come On' een spetterend vuurwerk van flitsend, splijtend en scheurend snarenwerk op. 'Come On' is het hoogtepunt op dit fantastische album.

 

 

 

 

 

 

 

'Northeast' is een instrumentale, psychedelisch bluesrocker met een opwindend Braziliaans ritme. Toen Menezes dit nummer schreef zat hij zeker en vast met zijn gedachten bij die andere gitaarvirtuoos Jeff Beck. Samen met de beukende baslijn van Gui Bodi zorgt drummer Lemar Carter, met knap en energiek slagwerk, voor een geweldige rockgroove, waarop Artur Menezes heel zijn trukendoos kan boven halen en zijn enorme klasse als gitarist kan etaleren. Vooral de gitaarliefhebbers gaan in hun nopjes zijn met deze, meer dan vijf minuten durende 'Northeast'. De heerlijke gitaarklanken van Artur Menezes zullen veel oren een langdurig muzikaal orgasme bezorgen. Alle registers worden weer opengetrokken voor de verschroeiende bluesrocker 'Fight For Your Love'. In deze heftige song haalt Artur weer genadeloos uit op de snaren van zijn sixstring en dat levert weer uitstekend en spetterend, bijwijlen Wah Wah gestuurd gitaarwerk op. In deze 'Fight For Your Love' krijgen we ook een andere ritmesectie, met Gary Novak op drums en Chris Chaney op bas. De vreemde eend in de bijt op dit album is misschien wel 'Free At Last', een jazzy getint funky nummer, a la Larry Carlton. Met zijn knappe funky baslijn zorgt Travis Carlton voor een heerlijke groove en toetsenist Carey Franck schittert op het Hammond B3. Toch zijn het ook hier weer de gitaristen die alle aandacht naar zich toe trekken. Je leest het goed, want Artur is hier niet alleen op gitaar. Gitaarvirtuoos en producer Josh Smith verleent zijn instrumentale medewerking aan 'Free At Last'. Met hun fantastische samenspel zorgen beide heren weer voor uitstekend en opwindend snarenwerk, dat elke seconde boeiend en genietbaar blijft.

 

 

 

 

 

 

 

'Until I Can See' is een wondermooie, melodieuze ballade, die met veel emotie gezongen wordt door Menezes, Kesha Shantrell en Revel Day. De intense en gevoelvolle snarensolo heeft een aparte, maar prachtige gitaar toon en het geeft deze uitstekende ballade nog een extra troef. Het album wordt afgesloten met 'Green Card Blues'. Het is Artur zijn autobiografische reis van Brazilië naar Amerika om er de blues te spelen. In deze verschroeiende midtempo bluesrocker, met Jimi Hendrix invloeden zingt Artur Menezes over de bluesmuziek in de Verenigde Staten en over de gitaristen Albert King en Steve Ray Vaughan in de Verenigde Staten. De sound van 'Green Card Blues' is gebaseerd op een heel zware, steeds weerkerende gitaar riff. Als kers op de taart weet Artur Menezes een fenomenale en geniale solo uit zijn gitaar te toveren, die niet in  woorden te beschrijven is, omdat woorden altijd te klein zullen zijn. Die solo moet je gewoonweg horen. De gitaarliefhebbers zullen in hun nopjes zijn met dit fantastische album van Artur Menezes. Voor degenen die van stevigere bluesrock en psychedelische rock houden is 'Fading Away' een absoluut topalbum . In Europa is Artur Menezes misschien nog niet zo bekend, maar als de Europese promotors en festival organisatoren dit album horen, kunnen ze toch niet meer twijfelen om deze geweldige gitarist naar Europa te halen. Aanrader. (9,5/10)

 

 

 

 

Walter vanheuckelom

 

 

 

 

01. Fading Away

02. Devil’s Own

03. Come On (feat. Joe Bonamassa)

04. Northeast

05. Fight For Your Love

06. Free At Last (feat. Josh Smith)

07. Until I Can See

08. Green Card Blues

 

Artur Menezes: Gitaar en zang

Gui Bodi: Bas alle songs behalve op #5 en 6

Lemar Carter: Drums alle songs behalve op #5

Kesha Shantrell: Backing vocals

Revel Day: Backing vocals

Carey Frank: Hammond B3 en piano

Travis Carlton: Bas op #6

Matt Mitchell: Ritme gitaar op #6

Zé Leal: Percussie op #4

Gary Novak: Drums op #5

Chris Chaney: Bas op #5

 

Special guests

Joe Bonamassa: Gitaar op #3

Josh Smith: Gitaar op #6