ANA POPOVIC - TRILOGY

 

http://anapopovic.com/home

 

https://www.facebook.com/AnaPopovicMusic

 

 

Ana Popovic werd geboren in het voormalige Joegoslavië op 13 mei 1976. Muziek speelde een grote rol in de familie Popovic, haar vader is een meer dan behoorlijke basgitarist die in verschillende bands speelde en er werden er bij Ana thuis regelmatig vrienden uitgenodigd om te jammen. Ana geraakte gefascineerd door de muziek en de gitaar en besloot in de voetsporen van haar vader te treden. Op vijftien jarige leeftijd en met hulp van vader Milton maakte Ana al snel vorderingen. Een eerste band liet niet lang meer op zich wachten. Omstreeks 1995 startte ze met de band Hush waarmee ze in haar thuisland heel wat succes kende. In 1998 speelden ze al een honderdtal concerten per jaar en waren ze ook al regelmatig te gast op de Joegoslavische TV. In datzelfde jaar kwam ook het debuutalbum 'Hometown' uit. Maar Miss Popovic wilde meer en beter. Ze stuurde een tape van "Hometown" naar het conservatorium in Utrecht met de vraag of ze daar mocht gaan studeren. Haar aanvraag werd dadelijk aanvaard en dat veranderde ook haar hele leven. Ze stond op eigen benen in een vreemd land maar paste zich goed en vlug aan en had ook al vlug een Nederlandse band. In 1999 stopte ze met haar studies en ondertekende ze een platencontract met het Duitse Ruf Records. Vanaf dat moment ging alles snel. In 2000 ging ze naar Memphis om haar eerste album 'Hush' op te nemen. De producer was Jim Gaines, niet de eerste de beste want hij werkte al samen met Santana en Stevie Ray Vaughan. Van dan af gaat alles in stijgende lijn in haar carrière en het zou teveel plaats in beslag nemen om al deze hoogtepunten, prijzen, nominaties, albums en dvd's op te noemen. Zeker is dat Ana een gevestigde waarde geworden is in de jazz funky bluesrock wereld, in de USA en Europa, en nog steeds bouwt de muzikante haar carrière gestadig verder uit. Ze toert het hele jaar door en heeft een zeer stevige en prima band. Ana zelf beschikt over een heel goede, zwoele stem die veel verschillende genres aankan. Ook met de gitaar kan Ana uitstekend uit de voeten. Veel van de nummers schrijft ze zelf of in samenwerking met anderen. Haar laatste uitstekende studio album "Can You Stand The Heat" uit 2013 was weer een hoogtepunt in haar succesrijke carrière. Verleden jaar maakte ze samen met haar vader het album 'Blue Room', een prima, maar iets rustiger album waar we een andere Ana horen. Samen met haar vader gaf ze in 2015 een reeks concerten om het album te promoten. Tussendoor tourt zij als enige vrouw ook nog met 'The Hendrix Experience' een groot project om de muziek van Legende Jimi Hendrix te vieren.

 

 

Toch heeft de moeder van twee kinderen toch nog tijd gevonden om nummers te schrijven voor een nieuw studio album dat op 20 mei 2016 zal verschijnen. En niet zomaar een album, ze heeft liefst drieëntwintig nummers op cd gezet voor 'Trilogy', drie maal een andere Ana Popovic op één album. De zangeres/gitariste laat zich weer omringen door erg sterke muzikanten en laat op 'TriLogy' meerdere kanten van zichzelf zien. De eerste zeven nummers horen we de Ana Popovic zoals we ze de laatste jaren kennen. Bluesrock gemengd met een flinke portie funk. Het album opent met het funky 'Love You Tonight', dat een verschroeiend en erg sterk refrein heeft en een nummer waarin de blazers sterk vertegenwoordigt zijn. Dezelfde ingrediënten vinden we terug in 'She Was A Doorman'. In 'Show You How Strong You Are' doet de blonde Servische met momenten aan Prince denken. Met erg sterk en scheurend gitaarwerk weet ze hier te imponeren. De eerste orkaan lijkt overgewaaid wanneer Ana aan het iets rustigere 'Train' begint. In dit soulvolle nummer komt haar stem nog beter tot haar recht en naar het einde toe wordt er weer geweldig uit op haar gitaar door haar collega Joe Bonamassa die als gastmuzikant aanwezig is op dit nummer.  Met 'If Tomorrow Was Today' komt er weer veel energie vrij en de blazers met Mark Mullins op trombone, Bobby Campo op trompet en Jason Mingledorff op saxofoon zijn weer uitdrukkelijk aanwezig, net als Ivan Neville op de toetsen. Het nummer blinkt uit door zijn sfeer en ritme wisselingen en de mooie stem van de Servische wordt nog versterkt door de erg mooie backing vocals. Ook op de gitaar haalt Popovic weer verschroeiend uit. Haar vingerwerk op de gitaar lijkt nog elk jaar beter  te worden. De ritme sectie zorgt voor een aanstekelige krachtige groove in 'Long Road Down' en de toetsenist kleurt het nummer. Het is bijna onmogelijk om te blijven stilstaan op dit ritme. De splijtende solo naar het einde toe is de kers op de taart. Let op mijn woorden, dit wordt een knaller tijdens de live optredens. Ana maakt van de Johnny Guitar Watson cover 'Hook Me Up' een frisse en moderne love song. Robert Randolph helpt op een weergaloze manier de sound bepalen met zijn lap steel gitaar. Het eerste deel van deze 'Trilogy' wordt afgesloten met een werkelijk imposante Ana met haar gitaar in 'Too Late'.

 

 

 

Het tweede deel begint met vlijmscherpe gitaar in de bluesrocker 'You Got The Love'. De drummer en de bassist zorgen voor een erg temperamentvolle en uitmuntende groove, waarop de andere artiesten hun virtuositeit ten volle kunnen tonen en ze benutten deze kans ook met volle overgave. Ana en haar band worden veel rustiger tijdens 'Johnnie Ray', dat een jazzy tintje heeft, dat door de piano nog versterkt wordt. Een ideaal nummer voor Popovic om haar vingervlugheid op de gitaar nogmaals te etaleren. Ana laat haar gitaar jammeren en huilen in 'Woman To Love', een song die gedragen wordt door de klanken van het keyboard. Popovic krijgt hulp van rapper Al Capone in het duet 'Let's Do It Again'. In het instrumentale uptempo nummer 'Who's Yo' Mama' worden alle registers open gegooid en kunnen de muzikanten zich volledig laten gaan op hun instrumenten. De slide gitaar beheerst 'Wasted' dat door Popovic met zwoele stem wordt gezongen. Het stampende en stomende refrein tilt, samen met de uitmuntende gitaar, het stuwende 'Wasted' nog een paar niveaus hoger. In het derde deel leren we een heel andere Ana Popovic kennen, want hier horen we een heel jazzy muzikante. Het begint met het heel jazzy 'New Coat Of Paint' dat gekleurd wordt met veel blazers en toetsenwerk. Het wordt vloeiender, maar het blijft jazzy in 'Waiting On You'. Net als haar toetsenist op zijn keyboard, weet ook de gitariste op haar six string te imponeren in deze stijl. Nu Popovic toch minder kan imponeren op de gitaar, doet ze dit met haar enorm sterke en zuivere stem. Hoor maar eens op welke wijze ze 'Old Country' en de swingende versie van 'Waiting On You' zingt en je wordt dadelijk verliefd op haar stem. Het mooiste nummer in deel drie is ongetwijfeld 'Heaven's Crying', ofwel 'Song For The Next Generation'. Het heeft een heerlijk ritme en je wordt weer meegezogen met de stem van Ana die dit nummer met een enorm gevoel zingt. De ritmesectie zorgt voor de swingende jazzy groove en met fijn en knap vingerwerk op de gitaar weet de Servische ook in dit genre te imponeren. Je waant je een paar decennia terug in de tijd, in een club in New Orleans tijdens het zwoele tragere 'You Don't Know What Love Is'. De heerlijke piano kleurt het nummer dit zwoele nummer.

 

 

De conclusie is dat Ana weer aangenaam verrast met het het driedelig album 'Trilogy', waarin ze ook andere muzikale wegen bewandeld. Ikzelf hou meer van de nummers op deel één en twee, maar dat is natuurlijk een persoonlijke voorkeur. De Servische gaat weer hoog scoren met dit meer dan uitstekende album, dat niet alleen haar kwaliteit als gitariste in de verf zet, maar ook haar uitmuntend vocale werk. In het derde en jazzy deel imponeert Popovic vooral met haar geweldig mooie stem. We zijn nog maar een paar maanden ver in 2016, maar dit album gaat op vele eindejaarslijstjes heel hoog genoteerd staan. Er is trouwens nog meer goed nieuws van Ana Popovic. In juni is ze voor drie concerten in Nederland, namelijk op 1 juni in de Groene Engel te Oss, op 2 juni in De Neushoorn te Leeuwarden en op 3 juni op het Hollands Internationaal Blues festival in Grolloo. Belgische fans moeten iets langer wachten, maar op 10 november komt de Servische naar de Spirit Of 66 in Verviers. (8,5/10)

 

Walter Vanheuckelom

 

 

vol.1 – Morning

01. Love You Tonight

02. She Was a Doorman

03. Show You How Strong You Are

04. Fencewalk

05. Train - Ft Joe Bonamassa

06. If Tomorrow Was Today

07. Long Road Down

08. Hook Me Up - ft Robert Randolph

09. Too Late

 

 

Vol.2 – Mid Day

01. You Got The love

02. Johnnie Ray

03. Woman To Love

04. Let's Do It Again

05; Who's Yo' Mama?

06. Wasted

07. Crying For Me

 

 

Vol.3 Midnight

01. New Coat Of paint

02. Waitting On You

03. In A Sentmental Mood

04. Old Country

05. Waitting On You (double Time Swing)

06. Heaven's Crying

07. You Don't Know What Love Is