ALBERT CUMMINGS – BELIEVE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Albert Cummings werd geboren in 1968 in Williamstown, Massachusetts, Verenigde Staten. Zijn vader leerde Albert de eerste akkoorden aan op de gitaar. Dat instrument bleek op dat moment nog wat te groot voor de kleine handen van de jonge Albert en dus koos de jonge kerel voor de vijf snaren banjo, waarop hij vooral bluegrass muziek speelde. Tijdens zijn jaren op de middelbare school leerde hij de muziek van Steve Ray Vaughan kennen en hij was meteen gewonnen voor de bluesrock muziek waarin de gitaar veel aan bod kwam. Hij ruilde de banjo in voor een gitaar en begon blues en bluesrock te spelen. Albert Cummings is een laatbloeier en zijn eerste live optreden deed hij op zevenentwintigjarige leeftijd. Hij werd gitarist bij Swamp Yankee en in 1999 verscheen hun enige album 'The Long Way'. Het album dat vol met invloeden van Stevie Ray Vaughan, Jimi Hendrix, Albert King en Freddie King zat, kreeg redelijk wat aandacht en positieve kritieken van de pers. Drummer Chris Layton en bassist Tommy Shannon vormden de ritme sectie van Double Trouble, de begeleidingsband van Stevie, en waren onder de indruk van het gitaarwerk van Cummings. Ze besloten samen te werken en dat resulteerde in 2003 tot het album 'From The Heart'. De aanwezigheid van Chris en Tommy zorgde voor meer publiciteit. Het album bleef niet onopgemerkt en Albert mocht een contract tekenen bij Blind Pig Records. Een jaar later verscheen 'True Too Yourself' en producer Jim Gaines, bekend van zijn werk met Santana, Stevie Ray Vaughan en Buddy Guy, verleende zijn medewerking aan het album. Albert's enorme talenten als songwriter en als begenadigd gitarist kwamen nu nog meer in de kijker te staan. Bovendien beschikt Albert over een prachtige stem. Zijn tweede album voor Blind Pig Records 'Working Man' werd in Amerika bij de beste blues albums van 2006 gerekend. In 2008 verscheen het live album 'Feels So Good', opgenomen in het Koloniale Theater in Pittsfield, Massachusetts. Het bevatte een mix van covers en originele nummers. Muzikant James Taylor noemde deze live cd een kleine juwelenbox. Daarna werd het een beetje stil rond deze gitaargod, tot in 2012 er een nieuw album verscheen in eigen beheer. 'No Regrets' was voor de gitaar virtuoos een terugkeer naar zijn muzikale roots. Het album raakte tot op de eerste plaats in de ITunes hitlijsten in de USA, Canada en Frankrijk. In de zomer van 2015 verscheen 'Someone Like You', het zevende album van Albert. Deze keer terug bij het vertrouwde nest van Blind Pig Records. In december 2017 was er nog het schitterende live album 'Live At The '62 Center'. In 2018 kwam Albert eindelijk naar Nederland, waar hij één van sterren was van het Culemborg Blues Festival. Verleden jaar kwam hij terug voor een mini Europese tournee en ook deze keer werd Nederland niet vergeten. Eind 2019 tekende Albert een contract bij het grote platenlabel Provogue Records/ Mascot Label Group en daar verschijnt op 14 februari, op Valentijn, het nieuwe studio album van Albert Cummings. Het kreeg de titel 'Believe' en het album bevat elf songs. Albert schreef voor dit album zes nieuwe originele songs en de overige vijf zijn covers, die in een Albert Cummings jasje werden gestoken.

 

 

 

 

 

 

Het door Isaac Hayes geschreven 'Hold On' was in 1966 een grote hit voor Sam & Dave'. Volgens Steve Cropper, gitarist van Booker T. & the M.G.'s, kwam dit nummer tot stand toen David Porter lang op de wc zat en naar een ongeduldige Isaac Hayes riep: 'Hold On, I'm Coming'. Beide mannen herkenden de seksuele ondertoon en voltooiden het nummer binnen een uur. De blazerssectie, met saxofonist Ken Waters en trompettist Brad Kuhn' drukken samen met de orgelklanken van Clayton Yvi hun stempel op de intro van dit soul nummer. Kimberlie Helton en Trinecia Butler vullen met hun zwoele soul stemmen de stem van Albert Cummings prachtig aan. Albert Cummings zou dit nummer niet spelen, mocht hij er geen geschikte gitaar solo voor geschreven hebben. Cummings heeft wat funk en rock aan dit geweldige soul nummer toegevoegd en wanneer hij ongeveer halfweg uithaalt met een vlijmscherpe en zinderende snaren solo kan deze cover niet meer kapot. Albert Cummings geeft 'Hold On' juist wat het nodig heeft en weet zo het grote verschil te maken met de originele versie. Albert Cummings zijn versie van 'Hold On' zal voor geweldige momenten zorgen en massaal meegezongen worden tijdens zijn live optredens. 'Do What Mama Says' is een opwindende swampy bluesrocker, met een intro die aan de muziek van Tony Joe White doet denken. Drummer Justin Holder en bassist Dave Smith zorgen voor de heerlijke groove en de saxofoon en trompet van Ken Waters en Brad Guin zijn weer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig. Hetzelfde kan gezegd worden van het knappe orgelwerk van Clayton Yvi. Naar het einde toe bewijst Albert op de gitaar, dat hij over erg goede vingers beschikt.

 

 

 

 

 

 

Met 'Red Rooster' en 'My Baby' staan er twee bluesklassiekers, die door Willie Dixon werden geschreven, op het album. 'Little Red Rooster' werd in 1961 voor het eerst opgenomen door Howlin' Wolf. De originele versie was een piano gedreven blues nummer en Cummings heeft er een verschroeiende bluesrocker van gemaakt. Hij zingt het nummer krachtig en ruw en hij strooit het gehele nummer kwistig rond met spetterende en vingervlugge gitaar riffs. In zijn priemende en bijtende snarensolo etaleert hij zijn enorme klasse op de gitaar. Van 'My Baby' heeft Albert een minder levendige en iets tragere versie gemaakt. De stuwende orgelklanken en het aanstekelijk priemend gitaarwerk maken ook deze cover meer dan de moeite waard. Het zelf geschreven 'Queen Of Mean' is een vloeiende, lekker groovende bluesrocker. Met de toetsen en de blazers probeert men een Nola sfeer in het nummer te creëren. Met een bijtende en priemende snarensolo weet gitaarvirtuoos Cummings weer te bekoren. Wat mij betreft had hij hier de gitaarliefhebbers wel iets langer mogen verwennen. Een voor mij toch heel onverwachte keuze is 'Crazy Love', een cover van Van Morrisson uit 1970. Van schreef dit liefdeslied voor Janet Rigsbee, die op dat moment zijn vrouw was. Albert Cummings blijft heel dicht bij de originele versie van Van Morrison. Met een zachte, soulvolle stem zingt Albert deze countryrock ballade met erg veel gevoel en de soulvolle stemmen van de backing zangeressen Kimberlie Helton en Trinecia Butler zorgen voor een prachtige vocale afwerking. Instrumentaal is het genieten van het sublieme piano werk van Clayton Yvi.

 

 

 

 

 

 

Dankzij het knappe orgelwerk van Yvi en een schitterende gitaar riff van Albert kent de stomende bluesrocker 'Get Out Of Here' een geweldige intro. Cummings haalt in deze rocker tweemaal schitterend uit op zijn sixstring. De eerste keer halfweg het nummer en de tweede keer naar het einde toe. Tijdens deze laatste solo sluit hij het nummer ook af met een solo die stilaan van volume afneemt. Cummings blijft verder rocken in de vloeiende country rocker 'It's All Good', een catchy song die je meteen een goed gevoel geeft. In het lekker groovende 'Going My Way' zingt Albert dat er na het harde werk, altijd een beloning volgt. Dat je krijgt wat je geeft. Cummings strooit het gehele nummer kwistig rond met twangy gitaar riffs. Met een pittige gitaar solo zet hij de kers op de taart van deze aantrekkelijke 'Going My Way'. Het laatste zelf geschreven nummer op 'Believe' is de stomende bluesrocker 'Call Me Crazy', waarin hij zijn instrumentale vaardigheden op de gitaar nogmaals uitgebreid etaleert. Drummer Justin Holder en bassist Dave Smith zorgen voor een stuwende groove en Cummings zingt het nummer krachtig en met veel overtuiging. 'Call Me Crazy' is het enige nummer waarin Clayton Yvi niet achter de toetsen zit, hij wordt hier vervangen door Brad Kuhn. Cummings sluit het album af met de Freddie King cover 'Me And My Guitar', een nummer dat op het lijf van Albert Cummings is geschreven en waarin hij op gitaar nogmaals al zijn duivels kan ontbinden en dan is Cummings op zijn best. Hij combineert vluchtige runs met intens priemende riffs en hij maakt eveneens gretig en uitstekend gebruik van de Wah Wah pedaal. Met 'Believe' brengt Albert Cummings weer een uitstekend album op de markt. Hij heeft zijn eigen sterke nummers mooi afgewisseld met uitstekende covers. Wat mij betreft had er nog iets meer nadruk mogen gelegd worden op de uitmuntende gitaarvaardigheden van Albert. Cummings komt deze zomer zeker weer naar Europa. Er staat momenteel nog maar één concert vast en dat is tijdens het derde weekend van juli op Blues Peer. (8/10)

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

01. Hold On

02. Do What Mama Says

03. Red Rooster

04. Queen Of Mean

05. Crazy Love

06. Get Out Of Here

07. My Babe

08. It’s All Good

09. Going My Way

10. Call Me Crazy

11. Me And My Guitar

 

Albert Cummings: zang en gitaar

Dave Smith: bas

Justin Holder: drums

Clayton Yvi: toetsen

Brad Kuhn: toetsen op #10

Ken Waters: saxofoon

Brad Guin: trompet

Kimberlie Helton: background vocals

Trinecia Butler: background vocals