ALBERT CASTIGLIA - MASTERPIECE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Albert Castiglia werd geboren op 12 augustus 1969 in New York, als zoon van een Italiaanse vader en een Cubaanse moeder. De familie verhuisde naar Miami toen Albert vijf jaar oud was en op twaalfjarige leeftijd begon Castiglia met gitaarlessen. In 1990 maakte hij zijn professioneel debuut toen hij toetrad tot de Miami Blues Authority. Hij werd uitgeroepen tot beste blues gitarist in 1997 door New Times Magazine. Zijn grote doorbraak kwam er toen de legendarische mondharmonica speler Junior Wells, Albert hoorde spelen en zingen. Hij nam de jonge Castiglia dadelijk op in zijn band. Samen met Junior Wells deed Albert verschillende wereld tournees. Na de dood van Wells in 1998 speelde Castiglia in de band van blues zangeres Sandra Hall. In 2002 vond Albert het tijd om op eigen benen te staan en in datzelfde jaar verscheen zijn debuutalbum 'Burn'. De opvolger zou vier jaar op zich laten wachten. In 2006 verscheen 'A Throw Stone's' bij het label, Blues Leaf Records. Na dat tweede album werd Albert Castiglia steeds maar populairder en het gevolg was dat er elke twee jaar een nieuw album van deze artiest op de markt kwam. Na 'Living The Dream' uit 2012, tekende Albert Castiglia in 2013 bij Ruf Records en daar verschenen met 'Solid Ground' uit 2014, 'Big Dog' uit 2016 en 'Up All Night' uit 2017 drie schitterende albums. In 2014 tourde Castiglia zowel solo als met de RUF Bluescaravan in Europa. Daarna was het wachten tot 2017 tot Albert nog in onze contreien verscheen. In 2017 tourde Albert samen met The Blues Giants (Mike Zito, Sugaray Rayford, Willie Campbell and Jimi Bott) in België en Nederland. Op vijftien juli verschijnt bij Gulf Coast Records het album 'Masterpiece', met daarop elf songs waarvan Albert er negen schreef of hielp schrijven samen met Mike Zito. Net zoals op de vorige albums van Albert is Mike Zito opnieuw de producer en hij is ook als gitarist, toetsenist, drummer en bassist aanwezig op het album. Op het album bespelen Albert Castiglia en Mike Zito alle instrumenten.

 

 

 

 

 

 

Het ontdekken van een dochter die hij nooit gekend heeft, waardoor Albert er een nieuwe familie en twee kleinkinderen bij gekregen heeft is de grote inspiratiebron geweest voor dit nieuwe album 'Masterpiece'. Zijn dochter en zijn vrouw waren de muzes van Albert Castiglia bij het schrijven van de nummers. Met een paar rake slagen opent drummer Mike Zito 'Bring On The Rain', waarin Albert ons zegt dat we moeten proberen de moeilijkheden van het leven te overwinnen en dat we niet mogen ten onder gaan aan het verdriet en de pijn die ieder van ons ooit tegenkomt. De zware baslijn zorgt voor een stuwende groove en Albert Castiglia bewijst zijn klasse als gitarist met gierend en zinderend snarenwerk. 'Bring On The Rain' bewijst nogmaals dat zowel blije als verdrietige emotionele momenten het beste in een artiest naar boven halen. Ook in de verschroeiende bluesrocker 'I Tried To Tell Ya' zorgt Mike Zito op de drums voor de intro. Dit nummer gaat over de toestand van de wereld en van zijn land. Ondanks de vele waarschuwingen blijven de politieke leiders blind en negeren ze de wijze raad. Spijtig genoeg moet de hele wereldbevolking de gevolgen daarvan dragen. Met verschroeiend gitaarwerk, die je raken tot op het bot, zet Albert zijn woorden nog wat extra kracht bij. De gitaar is uitdrukkelijk aanwezig in dit nummer, want Albert strooit het gehele nummer kwistig rond met splijtende riffs en de scheurende en verschroeiende snarensolo is weer van top kwaliteit.

 

 

 

 

 

 

Met de ballade 'Heavy' neemt Castiglia qua ritme heel wat gas terug, maar tekstueel blijft hij hard voor zijn land, waar angst en haat zich verspreiden zoals griep dat doet tijdens een griepepidemie. De inspiratie voor 'Heavy' vond Albert bij mensen die zich vervreemd en ondergewaardeerd voelen. Casiglia zelf voelt zich ook een vreemde in zijn eigen land en dat maakt hem moedeloos omdat hij er niets kan aan veranderen. Zijn snarenwerk is hier veel fijner en melodieuzer dan op de twee voorgaande tracks. De twangy touch van zijn gitaarwerk is een extra troef voor de sound van 'Heavy'. Het is of Castiglia alle boosheid en frustratie van zich af wil zingen en spelen in stomende power bluesrocker 'Keep On Swinging', waarin hij zingt: Keep On Swinging , Dont Let The Bastards Keep You Down. Het geluid doet terugdenken aan de power rockbands uit de jaren zeventig. Het zinderende en verschroeiende snarenwerk van Albert op zijn sixstring is weer een lust voor het oor. Dan komen we bij de aanleiding voor het album, met de titeltrack 'Masterpiece'. Een emotionele Albert toont hier zijn vreugde en blijdschap door het vinden van zijn nooit gekende dochter. Ik ben al dertig jaar muzikant, maar jij bent mijn meesterwerk. Het is vanuit die zin dat dit ingetogen, melodieus en folkachig nummer met een groot Bob Dylan gehalte geboren werd. Mike Zito kleurt de sound van dit emotionele nummer met prachtig beklijvend slidewerk. 'Masterpiece' staat in geweldig contrast met zijn voorganger 'Keep On Swinging' en zijn opvolger 'Thoughts And Prayers', die beiden stomende Texas bluesrockers zijn, met heel veel power. Het energieke dwingende slagwerk en de stuwende diepe baslijn tijdens 'Thoughts And Prayers' zorgen voor een verschroeiende groove, waarop Albert misschien wel zijn meest intense en imponerende gitaar solo ten beste geeft.

 

 

 

 

 

 

De eerste van twee covers op het album is 'Too Much Seconal' van Johnny Winter. De versie van Albert is rauwer en heavier dan de originele versie. Het is genieten van het heerlijke toetsenwerk van Mike Zito en Albert Castiglia etaleert nogmaals zijn klasse als gitarist met een vlijmscherpe uitmuntende snarensolo, waarmee hij zelf de kers op de taart van dit sterke bluesnummer plaatst. De bluesrocker 'Catch My Breath' heeft redelijk wat Southerninvloeden en wordt heel overtuigend gezongen door Albert, die ook hier weer uithaalt met knap en begeesterend gitaarwerk. In 'Red Tide Blues' is de hoofdrol weggelegd voor de slidegitaar van Mike Zito. Hij laat de bootleneck gezwind over de snaren van zijn sixstring lijden en dat levert vet en splijtend slidewerk op. In Amerika komen geweld en massale schietpartijen, zelfs op scholen, veel te veel voor en met zijn twee nieuwe kleindochters in zijn achterhoofd klaagt Castiglia deze verwerpelijke misdaden aan in de melodieuze ballade 'Love Will Win The War'. Het is een nummer met een hoog John Hiatt gehalte. Albert Castiglia sluit 'Masterpiece' af met de tweede cover op het album. Ook op Muddy Waters zijn Delta blues nummer'I Wanna Go Home' drukken Albert en Mike hun stempel. Ze maken er een rauwe meeslepende blues song met uitstekend snarenwerk van en een versie waarop McKinley Morganfield zesendertig jaar na zijn dood trots op zou zijn. 'Masterpiece' van Albert Castiglia is een schitterend en gevarieerd album. Ik hoop dat dit album de Europese poorten voor Albert Castiglia wagenwijd open zet en zodat hij eindelijk ook in Europa de respons krijgt die hij al lang verdiend. Het album 'Masterpiece' bewijst eens te meer dat een blije, pijnlijke of droevige emotionele gebeurtenis het beste uit een creatieve persoon haalt. De samenwerking van Albert Castiglia met Mike Zito is andermaal een schot in de roos. 'Masterpiece' is een aanrader voor elke muziekliefhebber. (9/10)

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

01. Bring On The Rain

02. I Tried To Tell Ya

03. Heavy

04. Keep On Swinging

05. Masterpiece

06. Thoughts And Prayers

07. Too Much Secanol

08. Catch My Breath

09. Red Tide Blues

10. Love Will Win The War

11. I Wanna Go Home