ALBERT CASTIGLIA - BIG DOG

Album Review

Album: 
ALBERT CASTIGLIA - BIG DOG
Artist: 
Albert Castiglia
Record Label: 
Ruf Records
Style: 
Bluesrock, Blues
Date: 
20/05/2016
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom

ALBERT CASTIGLIA - BIG DOG

 

http://albertcastiglia.net/

https://www.facebook.com/Albert-Castiglia-Band-108882649201932/

 

Albert Castiglia werd geboren in 1969 in New York als zoon van een Italiaanse vader en een Cubaanse moeder. De familie verhuisde naar Miami toen Albert vijf jaar oud was en op twaalf jarige leeftijd begon Castiglia met gitaarlessen. In 1990 maakte hij zijn professioneel debuut toen hij toetrad tot de Miami Blues Auyhority. Hij werd uitgeroepen tot beste blues gitarist in 1997 door New Times Magazine. Zijn eerste grote doorbraak kwam er toen de legendarische mondharmonica speler Junior Wells, Albert hoorde spelen en zingen. Hij nam de jonge Castiglia dadelijk op in zijn band. Samen met Junior Wells deed Albert verschillende wereld tournees. Na de dood van Wells in 1998 speelde Castiglia in de band van blues zangeres Sandra Hall. In 2002 vond Albert het tijd om op eigen benen te staan en in datzelfde jaar verscheen zijn debuutalbum 'Burn'. De opvolger zou vier jaar op zich laten wachten. In 2006 verscheen 'A Throw Stone's' bij het label, Blues Leaf Records. Na dat tweede album werd Albert Castiglia steeds maar populairder en het gevolg was dat er elke twee jaar een nieuw album van deze artiest op de markt kwam. Zijn meest succesrijke albums zijn  'Living The Dream' uit 2012 en 'Solid Ground' dat in 2014 verscheen. ‘Solid Ground’ is het eerste album van Albert bij RUF Records. Castiglia tourde in 2014 ook uitgebreid in Europa. Zowel solo als met de RUF's Blues Caravan in gezelschap van de jonge Brit Laurence Jones en de Noorse Christina Skjolberg. Nu verschijnt het nieuwe album ‘Big Dog’, dat opgenomen is in the Dockside Studios in Louisiana en het telt elf songs. Mike Zito is opnieuw de producer en hij speelt eveneens gitaar op het album.

 

Het nieuwe album opent spetterend met ‘Let The Big Dog Eat’. Het nummer werd geschreven door zijn vriend en collega in Florida, namelijk William Watts Wharton. Deze song is Albert letterlijk op het lijf geschreven. Vol energie gezongen en de twee vette gitaren van Albert en Mike Zito die heerlijk en rauw klinken. Rob Lee op drums is weergaloos, net als Scot Sutherland op de basgitaar. Deze twee vormen de ritme sectie van Mike Zito & The Wheel. Lewis Stephens is knap en constant, maar niet dominant aanwezig op de toetsen. Mike en Albert zorgen met hun gitaren voor vuurwerk in het top nummer ‘Don’t Let Them Fool Ya’, dat door Zito geschreven werd. Castiglia en Zito zijn een uitstekend koppel, niet alleen op de gitaar maar ook in hun samenzang. Het blijft rauw en uptempo in de road shuffle ‘Get Your Ass In The Van’. De uitstekende rauwe slide gitaar tilt dit nummer naar ongekende hoogtes. Producer Mike Zito leverde goed werk en ik denk dat Albert nooit met een betere band werkte dan op dit album. Albert zingt al het gehele album op zijn kenmerkende rauwe manier en dat past perfect bij dit soort songs. Het eerste rustpunt komt er met de door de Hammond klanken gedragen ‘Drowning At The Bottom’. Deze cover van Luther Allison krijgt ook weer die rauwere toets en het zinderend gitaarwerk is om duimen en vingers af te likken. De cover ‘What  I Like About Miami’ heeft  een meeslepende melodie en weer uitmuntend gitaarwerk, ook Lewis Stephens is in grote doen op de toetsen in deze Charlie Pickett cover.

 

Daarna wordt er met een snedige gitaar riff gestart aan ‘Easy Distance’, waarin de gitaar en het Hammond weer erg bepalend zijn en het nummer kleuren. De baslijn van Scot Sutherland is om van te snoepen. Nog een erg hoogstaande cover is de Junior Wells song ‘Where Did I Go Wrong’. Het nummer werd geschreven door Jack Daniels en John Moore en het stond op het ‘You’re Tuff Enough’ album uit 1968. In de versie van Albert’s mentor Junior Wells was deze ‘You’re Tuff Enough’ een vloeiende funk/soul song. Castiglia maakte er een erg mooie slowblues van. Gast muzikant Johnny Sansone komt deze knappe song nog een extra injectie geven met zijn imposant blaas en zuigwerk op de bluesharp. Ook in de swampblues  ‘Where The Devil Makes His Deals’ is het uitstekende werk van Johnny Sansone op de mondharmonica erg bepalend. De bonkende basdrum van Rob Lee blijft constant dreigend klinken en de diepe bas groove van Scot Sutherland versterkt dat donkere gevoel nog meer. Voor mij is ‘Where The Devil Makes His Deals’ één van top nummers op dit album. ‘What The Hell Was I Thinking’ is een lekkere boogie met heerlijk toetsenwerk en met een Albert Castiglia die zowel vocaal, als op de gitaar weer erg overtuigend is. Met heel veel emotie zingt Castiglia de afsluiter ‘Somehow’. In dit trage nummer dat Albert samen met Cyril Neville schreef, vragen beide componisten zich af waar de wereld naartoe is. Je hoeft maar om je heen te kijken en je ziet hoe koud onze wereld geworden is. Ellende, miserie en armoede laten veel mensen onberoerd en Albert en Cyril bidden in deze song voor een betere en warmere wereld.

 

Albert Castiglia heeft met deze ‘Big Dog’ een excellent album gemaakt. In het najaar zou hij ook terug naar onze contreien komen, al is daar nog niet veel over bekend. Op 13 november zou hij alvast in Café Goorblues te Gooreind te gast zijn en op 4 februari 2017 zijn zowel Albert Castiglia en Mike Zito te gast in De Warande te Turnhout met The Blues Giants. (9/10)

 

Walter Vanheuckelom

 

Albert Castiglia : Zang en gitaar

Mike Zito : Electric & akoestische gitaren, zang, percussie

Scot Sutherland :basgitaar

Rob Lee : Drums

Lewis Stephens : Piano, Wurlitzer, Orgel

Johnny Sansone : Harmonica Tracks 8 & 9

 

 

  LET THE BIG DOG EAT

–DON’T LET THEM FOOL YOU

–GET YOUR ASS IN THE VAN

–DROWNING AT THE BOTTOM

–LET’S MAKE LOVE IN THE MORNING

–WHAT I LIKE ABOUT MIAMI

–EASY DISTANCE

–WHERE DID I GO WRONG

–WHERE THE DEVIL MAKES HIS DEALS

–WHAT THE HELL WAS I THINKING

–SOMEHOW