Rusty Zinn (geboren op 3 april 1970 in Long Beach, Californië, Verenigde Staten) is een Amerikaanse elektrische blues- en reggaegitarist en singer-songwriter.

Hij brengt tussen 1996 en 2009 zes albums uit op Black Top, Alligator, Bad Daddy en 9 Above Records.

Hij groeit op in Noord-Californië en maakt kennis met muziek via de platencollecties van zowel zijn moeder als zijn broer. Hij is geïntrigeerd door gitaristen als Robert Lockwood, Jr., Eddie Taylor en Jimmy Rogers.

Nadat hij als jongere de drums heeft geoefend, koopt Rusty op zeventienjarige leeftijd zijn eerste gitaar en is hij getuige van een optreden van Luther Tucker in een concert met Rogers.  

Rusty’’s enthousiasme en intensiteit hebben zo'n grote impact op Tucker dat hij de jonge gitarist onder zijn hoede neemt en zijn muzikale ideeën en jarenlange beproefde ervaring met hem deelt.

Tegen het einde van de jaren tachtig speelde Zinn in verschillende Bay Area-bands en met zowel Rogers als Snooky Pryor gesteund. Een periode in de begeleidingsband The Blues Survivors van Mark Hummel volgt, en later ontmoet  hij Kim Wilson op het San Francisco Blues Festival in 1992. Vervolgens voegt Zinn zich bij Wilsons band, samen met de voormalige Canned Heat-bassist Larry Taylor, en speelt hij op Wilsons album Tigerman uit 1993. Hij toert ook en speelt op Wilsons album “That’s Life” uit 1994. 

In 1996 brengt Zinn zijn solodebuutalbum Sittin' & Waitin' uit op Black Top Records, waar Wilson zowel als begeleider als producer optreedt.

Het levert Zinn een Blues Music Award-nominatie op als 'Best New Blues Artist'.

Confessin' wordt uitgegeven door Zinn in 1999, en vervolgens door The Chill (2000), met Elvin Bishop op slide-gitaar 

Zijn optreden in 1999 op het San Francisco Blues Festival krijgt lovende recensies en laaiend enthousiaste ovaties van de overvolle menigte doorwinterde blues fans.

Keer op keer laten het rauwe, brandende gitaarwerk en de soulvolle zang van de uit Oakland afkomstige blues man de luisteraars met open mond van verbazing achter.

Vanaf het moment dat hij het eerste akkoord aanslaat tot de laatste noot uit zijn uitgeputte snaren haalt, laat Rusty Zinn het publiek overal versteld staan, wetende dat ze zojuist getuige zijn geweest van een van de helderste blues sterren van de laatste jaren.